Θοδωρή μου…
Αποφάσισες να φύγεις ξαφνικά από τη σκηνή της ζωής κι άφησες 80 παραπονεμένα μπουζούκια να κλαίνε για σένα, με ένα μινόρε λυγμό στις χορδές τους…
Και τώρα; Ποιος θα τους ξαναδώσει το έναυσμα για να “κελαιδησουν” και πάλι;
Κοιταξε τα Θοδωρή μου: Στέκουν θλιμμένα στο ημίφως της σκηνής, περιμένοντας το δικό σου σύνθημα…
Πες μου ότι το δυνατό χειροκρότημα του κοινού που τόσο σε λατρεύει, θα σε οδηγήσει και πάλι στο πόντιουμ να τα διευθύνεις… Το ακούς;
Πες μου ότι θα φανείς κάπου μέσα από τις καμάρες του Αρχαίου Ωδείου, για να πάρεις τη γνώριμη θέση σου στο κέντρο της σκηνής…
Θοδωρή μου,
Οι νότες τώρα, μοιάζουν με τρένα φορτωμένα με το έρμα της απηνους καθημερινότητας.
Νότες βιαστικές και φλύαρες, που προσπερνούν βαρυθυμα αδιάφορους διαβάτες, στις πολυβουες πολιτείες της καθημερινότητας.
Νότες, που ζητούν να τους δείξεις εσύ το δρόμο, μέσα από τα τάστα του μπουζουκιού σου, για να βαδίσουν ήρεμες και γαλήνιες στις ατραπούς της ψυχής μας. Εσύ μόνο ξέρεις τον μαγικό τρόπο, να συνομιλείς με τα μπουζούκια σου και να τα κάνεις να εξομολογούνται αλήθειες.
Τα ακούς Θοδωρή μου; Τώρα που εσύ λείπεις, τα κακεμφατα τραγούδια του συρμού πλημμυρίζουν τα ραδιόφωνα, οι παλιάτσοι της πίστας πολιορκούν τις τηλεοράσεις και τα ντροπαλά μπουζούκια σου, νιώθουν άβολα χωρίς εσένα…
Λείπει ο βιγλατορας εκεινος, που σκαρφαλωμένος πάνω στις πολεμίστρες της λαϊκής μουσικής, υπερασπιζόταν με τόσο πάθος και πρωτοφανή ανιδιοτέλεια τον πολιτισμό και την παράδοση μας…
Λείπει ο φρυκτωρος εκείνος, που διαφήμιζε την Πάτρα μας, σε όλη την Ελλάδα και μας έκανε να καμαρώνουμε για την Ορχήστρα σου και το μουσικό σου φυτώριο!
Κλείνω τα αυτιά μου, μα η ψυχή μου ματώνει… Σκύβω και φιλώ το μπουζούκι σου, που στέκει σαστισμένο στην άκρη της σκηνής…
Δεν ξέρει και αυτό τι να κάνει! Αρχίζει και παίζει μια εισαγωγή από τα δικά σου τραγούδια, αλλά εσύ δεν λες να φανείς…
Ξερεις κάτι; Μου λέει ότι δεν θα βγεις ξανά στη σκηνή! Μου λέει να μην σε περιμένω…
Λέει αλήθεια Θοδωρή μου;
Μπας και ‘κλεισες τελευταία στιγμή συναυλία στο Πάνθεον της λαϊκής σκηνής και εμένα δεν μου είπες τίποτα; Το μεσημέρι που μιλήσαμε, δεν μου είπες τίποτα! Γιατί;;;
Και τώρα; Που θα βρουν μιλια να σου ξανατραγουδήσουν τα μπουζούκια σου;
Κοίτα τα: Μένουν εκεί βουβά να θρηνούν, με ένα υποκοφο ρέκβιεμ για το φινάλε!
Και ο κόσμος; Κοίτα Θοδωρή: Στέκει ενεος, με μάτια βουρκωμενα και με την απορία, να χαράζει σα μαχαίρι το βλέμμα του…
Είναι το ίδιο κοινό που σε όλες τις συναυλίες σου γέμιζε ασφυκτικά το Συνεδριακό του Πανεπιστημίου, τα Μέγαρα Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης, το Αρχαίο Ωδείο και τόσους άλλους μεγάλους συναυλιακούς χώρους. Το κοινό της Πάτρας και όλης της Ελλάδας, που σε αποθέωνε.
Και εσύ προσηνής όπως πάντα, παραμεριζες από τα φώτα και τους έδειχνες τα παιδιά σου! Τους μουσικούς σου!
Ναι παραδεξου το: Εγινες πλούσιος Θοδωρή μου, μέσα από τη μουσική! Όχι όμως πλούσιος από λεφτά, αλλά από αγάπη! Και το ταμείο της καρδιάς σου, φροντιζες πάντα να το έχεις ξεκλειδωτο και ανοικτό για να χαρίζεις και να επιστρέφεις δαψιλως ο,τι μπορούσες.
Έδωσες περισσότερα απ’ όσα πήρες…
Και εμένα με βοήθησες, όταν χρειάστηκε… Δεν το ξεχνάω. Στα δύσκολα, ήσουν πάντα δίπλα μου, όταν μου έκλεισαν τις πόρτες. Διακριτικά…
Όπως βοηθησες όλους όσοι χρειάστηκαν ένα χέρι να τους αγγίξει την πλάτη και να τους δώσει κουράγιο την δύσκολη ωρα…
Το ξέρω καλά Θοδωρή μου…
Ξέρω ότι με ακούς… Έτσι δεν είναι;
Και τωρα, πού να βρούμε λέξεις, να σου πούμε “αντίο”;
Ποια μελωδία να συνοδεύσει την αναχώρηση σου;
Ποιο σάουντρακ να υπογράψει το βίντεο κλιπ της ζωής και της εμβληματικης καριέρας σου;
Δεν θα ξανακάνουμε εκπομπή… Και θα έχω εγω τα θλιβερό καθήκον να μεταφέρω το θλιβερό άγγελμα στους φίλους μας. Τον Φίλιππο Νικολάου, τον Λευτέρη Μυτιληναίο, τον Θανάση Πολυκανδριώτη, τον Χρήστο Νικολόπουλο, τη Λένα Αλκαίου, τον Γεράσιμο Ανδρεάτο, την Πίτσα Παπαδοπούλου και όλους τους άλλους, με τους οποίους συνεργάστηκες, η κάναμε τις εκπομπές μας…
Θοδωρή μου,
Αφήνεις πίσω σου μια Πάτρα φτωχότερη από σήμερα…
Την πόλη που υπηρέτησες με τόσο φανατισμό και έγινες διαπρυσιος κήρυκας της μουσικής της παράδοσης.
Να το ξέρεις: Εγώ θα σε περιμένω, να κάνουμε άλλη μία εκπομπή! Όπως και οι μουσικοί σου, θα μείνουν εκεί για να τελειώσετε τη συναυλία σας…
Τ’ ακούς Θοδωρή μου;
-από το Facebook του δημοσιογράφου Παναγιώτη Ρηγόπουλου
Διαβάστε επίσης : Όχι ρε Θόδωρε…
