Δεν πας μπροστά όταν η κριτική είναι ταυτισμένη με το… πανηγύρι. Δεν υπάρχεις στο χάρτη όταν κερδίζεις διότι είσαι τυχερός και επιτρέπεις να μπαίνει στη ζωή σου η… λογική του ποδοσφαίρου. Όπου νικάει και ο κατώτερος. Ο χειρότερος. Ο πιο φτηνός. Όπου το φιατάκι ξεπερνά σε ταχύτητα τη μερσεντές. Ο ΑΜΕΑ κερδίζει τον μη έχοντα πρόβλημα σωματικής αναπηρίας.
Η κριτική σε πάει μπροστά. Η κριτική ανοίγει μάτια, διώχνει τις τσίμπλες. Με την κριτική γνωρίζεις τον εαυτό σου, αν έκανες σωστά τούτο και το άλλο. Αν καταργείς την κριτική ή αντί της αυτοκριτικής, της αυτογνωσίας, επικαλείσαι δικαιολογίες στην αποτυχία, τότε μένεις πίσω. Πας με την όπισθεν.Τι βλέπουμε στα πρωτοσέλιδα. Και στις μέσα σελίδες. Αυτά που θέλει ο Έλληνας του 1821. Αν του πεις την αλήθεια, τότε νοιώθει ανύπαρκτος. Μηδενικός. Ανήμπορος.
Να το λάβουμε υπ’ όψιν. Πατριώτες, συμπολίτες, συνάδελφοι, γείτονες, άτομα δίπλα μας, κοντά μας δεν αντέχουν την κριτική στην πολιτική, στο ποδόσφαιρο, στο οτιδήποτε.
-apodytiriakias.gr
