Ο κάθε απένταρος σήμερα παριστάνει τον επενδυτή και πουλάει λόγο της συγκυρίας υποταγή στα Αμερικάνικα συμφέροντα όταν μέχρι εχθές του πλήρωναν σε ρούβλια τους καφέδες που τον κέρναγαν.
Αυτό το νέας μορφής «κυνήγι μαγισσών» αρχίζει να λαμβάνει επικίνδυνα χαρακτηριστικά, καθώς ο κάθε «πικραμένος» που ούτε στον πιο βαθύ του ύπνο δεν θα μπορούσε να ανταγωνιστεί στα ίσα ισχυρούς επιχειρηματικούς αντιπάλους, την ώρα τούτη εκμεταλλευόμενος των συνθηκών και της συγκυρίας, δύναται να εξυφαίνει σενάρια συνωμοσίας και να βαφτίζει ακόμη και τους συνεταίρους των Αμερικανών ως Ρωσόφιλους!
Πρόκειται για επικίνδυνες αστειότητες, από πρόσωπα και μηχανισμούς που έχουν πρόσβαση σε διεθνή ΜΜΕ, τα οποία και χρησιμοποιούν προς αυτή την κατεύθυνση.
Στην προκειμένη περίπτωση για να ξέρετε, το επικίνδυνο παιχνίδι της χρησιμοποίησης διεθνών ΜΜΕ στα οποία έχουν πρόσβαση, προκειμένου να πλήξουν, με διαρροή ψευδών ειδήσεων, το κύρος και την υπόσταση των ανταγωνιστών τους, εν μέσω ψυχροπολεμικού κλίματος, «παίζουν» δύο επιχειρηματικοί παράγοντες: ένας Ελληνοαμερικάνος αμφίβολης προέλευσης και επιχειρηματικής υπόστασης, κοινώς «άφραγκος» νταραβεριτζής, που έχει ένα ξαδερφάκι δημοσιογράφο και του ανοίγει πόρτες. αλλά και ένας γόνος «εφοπλιστικής» οικογένειας, που δεν ασχολείται με τα καράβια, αλλά εμφανίζεται ως «παράγοντας» που αποφάσισε ότι θέλει να μπει – και να κερδίσει με το ζόρι- πάσης φύσης διαγωνισμό στη χώρα μας!
Αυτή είναι η πραγματικότητα, όσον αφορά το Λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, ο διαγωνισμός του οποίου αναβλήθηκε με το “χεράκι” αυτών των 2.
–πηγή
