Τη δεκαετία του 1960, τα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης είχαν την τιμητική τους. Θεωρούνταν πολύ της μόδας, ενώ διαρκώς «ξεφύτρωναν» το ένα μετά το άλλο στις διάφορες περιοχές της Αθήνας. Οι θαμώνες όχι μόνο διασκέδαζαν μέχρι πρωίας χορεύοντας και πίνοντας, αλλά έκαναν θραύση σπάζοντας εκατοντάδες πιάτα….
Η κατάσταση είχε πάρει διαστάσεις επιδημίας. Από μια στατιστική της εποχής προέκυπτε ότι το 1968 στην Αθήνα είχαν σπάσει 200 χιλιάδες πιάτα, κόστους από 15 έως 50 δραχμές το καθένα. «Το βάρος των πιάτων ήταν περίπου τόσο, όσο μιας μικρής πολυκατοικίας μαζί με τους ενοίκους της», σημείωνε η στατιστική, σε μια προσπάθεια του τύπου…
Η θέσπιση του νόμου περί απαγόρευσης σπασίματος των πιάτων Για να περιοριστεί η «κακή» συνήθεια, το ελληνικό κράτος αποφάσισε να θεσπίσει νόμο σύμφωνα με τον οποίον θα απαγορευόταν ρητώς η θραύση των πιάτων στα κέντρα διασκέδασης. Τα σερβίτσια θα χρησιμοποιούνταν μόνο για φαγητό. Η ποινή για όποιον παραβίαζε το νόμο ήταν φυλάκι…
Διαβάστε όλο το άρθρο: mixanitouxronou.gr
