Πριν λίγες μέρες, τέλος Αυγούστου και τέλος Καλοκαιρού, στο “νέο” Χάραμα. Στο καλύτερο, στο πιο ιδιαίτερο, στο μια κατηγορία μόνο του, καλοκαιρινό μπουζουξίδικο της χώρας, που βρίσκεται στα Βραχνέικα της Πάτρας. Πρώτο όνομα ο Μύρωνας Στρατής. Με παρέα πάει πρώτο τραπέζι πίστα ο τερματοφύλακας, ο εργαζόμενος τραυματιοφορέας των δημοσίων νοσοκομείων της πόλης, ο πολλά χιλιόμετρα περπατημένος στον κόσμο της νύχτας, ο Γιώργος Βέρρας. Όλοι τον σέβονται.
Σηκώνεται, να χορέψει για πάρτη του…Παραγγελιά στην ορχήστρα. Η «άτακτη» του Μάρκου Βαμβακάρη, που πρωτοείπε το 1966. “Δε σε θέλω, δε σε θέλω, πια δε σ’ αγαπώ. Δε σε θέλω, και πάρε και δρόμο και τράβα στο καλό”.. Βαρύ πράμα. Από τα ρεμπέτικα που δεν ξαναβγαίνουν. Δυο άλλοι ανεβαίνουν στην πίστα, θέλουν να χορέψουν κι αυτοί. Μα, υπάρχει παραγγελιά! Που σημαίνει ότι ένας μόνο σέρνει τα πόδια του. Κανένας άλλος. Ο Βέρρας στην πίστα δίνει ρεσιτάλ, και ένα ολόκληρο μαγαζί “υποκλίνεται”.
Το ζεμπέκικο ανέβηκε στα social media και έγινε viral.
