Το Άιντε και ντε, το έγραψαν οι μακαρίτες Γιάννης Ρίτσος και Νίκος Μαμαγκάκης. Ο πρώτος τους στοίχους, ο δεύτερος τη σύνθεση.. Και το τραγούδησε ο τεράστιος Γιάννης Πουλόπουλος. Συγκαταλέγεσαι στο άλμπουμ του “Έντεκα λαϊκά του Γιάννη Ρίτσου”. Έχει θεματολογία την Ζωή. Κυκλοφόρησε στο μακρινό 1972. Άλλες εποχές, σεμνές και ερωτεύσιμες, καμία σχέση με το ξεσάλωμα του σήμερα.
Όσοι θυμούνται σωστά, γεννήθηκε με αφορμή το δυστύχημα στο Δοξαρά της Λάρισας το 1972, όταν το εξπρές Ακρόπολη προσέκρουσε σε προπορευόμενο αργό τρένο, έπειτα από λάθος του σταθμάρχη.
50 χρόνια περάσανε και όχι, επειδή με διαβάζουν και προληπτικοί, ειδικά αυτές τις ώρες, δεν θα αναφέρω το αποτέλεσμα αν άλλαξε κάτι, δηλαδή αν τα πράματα πήγαν μπροστά, εξελίχθηκαν. Σημειώσω μόνο ότι τίποτα δεν άλλαξε. Τα ίδια χάλια παραμένουν, που οι αθώες ψυχούλες, κοστολογούνται 5 ημέρες λιγότερες Υπουργός. Βρε ουστ όλοι, πράσινοι κόκκινοι μπλε.
Μιλάμε για φεισμουκικές σκέψεις του Λου, σε συνδυασμό και με κάποιες δικές μου. Που ακόμα το συζητάνε το ότι αποχώρησε του από τα “Αστέρια”, δεν έχει σταματήσει ο προοδευτικός νυχτερινός οπαδός, να του ζητά να μείνει ενεργός στο «πρωτάθλημα πατραική νύχτα».
Η απάντηση θα δοθεί από τον ίδιο, όταν πρέπει. Για την ώρα, η σκέψη του είναι στην εθνική τραγωδία στα Τέμπη.
