Είναι το μέρος όπου φημολογείται πως γεννήθηκε ο χειμερινός τουρισμός, αλλά κι ένα από τα εντυπωσιακότερα ξενοδοχεία στο St. Moritz.
Καθώς έγινε ένας από τους πιο διάσημους προορισμούς στον κόσμο, το St. Moritz της Ελβετίας απόκτησε με τον καιρό πολλά εντυπωσιακά ξενοδοχεία, τα οποία θεωρούνται πλέον κομμάτι της αίγλης του.
Είναι όμως το παλιότερο ανάμεσά τους που εξακολουθεί και διατηρεί τα σκήπτρα στον τομέα της διαμονής: το Kulm, που σήμερα ανήκει στην οικογένεια Νιάρχου, προσφέρει μια σύγχρονη, πολυτελέστατη εμπειρία με ιστορία 165 χρόνων, αλλά περηφανεύεται και για το ότι είναι το μέρος όπου γεννήθηκε η έννοια του χειμερινού τουρισμού.
Το Kulm άνοιξε τις πόρτες του το 1856, ιδρυμένο από τον Johannes Badrutt και τη σύζυγό του Maria στη θέση ενός παλιότερου ξενώνα της κοιλάδας Engadin.
Και είχε από τότε το ατού μιας ιδανικής τοποθεσίας, καθώς πρόσφερε όμορφη θέα στη λίμνη St. Moritz και στις Άλπεις Αλμπούλα.
Όπως κι όλα τα καταλύματα της εποχής του, ωστόσο, λειτουργούσε μόνο τα καλοκαίρια, απευθυνόμενο σε εύπορους από τη βόρεια και δυτική Ευρώπη που προγραμμάτιζαν πολυήμερες θερινές διακοπές στο βουνό.
Οι δουλειές, πάντως, πήγαιναν καλά για τους Badrutt: ως το 1858 μπόρεσαν να αγοράσουν το κτίριο, το οποίο μέχρι τότε νοίκιαζαν από τους προηγούμενους ιδιοκτήτες.
Το Kulm μεταξύ μύθου και πραγματικότητας
Ένα απόγευμα Σεπτέμβρη του 1864, ο Badrutt αποχαιρετούσε (ως συνήθως) τους τελευταίους επισκέπτες της σεζόν, οι οποίοι είχαν ήδη πακετάρει τις αποσκευές τους και ετοιμάζονταν να επιστρέψουν στη Βρετανία. Η θερμοκρασία είχε αρχίσει να πέφτει στο ειδυλλιακό τοπίο του St. Moritz, οπότε άναψε το τζάκι και τους κάλεσε να απολαύσουν ένα καλό κρασί δίπλα στη φωτιά του. Εκείνοι μελαγχόλησαν στην προοπτική του επικείμενου χειμώνα, που, όπως όλοι οι χειμώνες στην πατρίδα τους, προμηνυόταν κρύος, συννεφιασμένος και βροχερός.
Ακούγοντάς τους, λοιπόν, (λέγεται ότι) ο Badrutt πρότεινε να ξανάρθουν στο St. Moritz για χειμερινές διακοπές, εξηγώντας τους ότι η εποχή αυτή ήταν σαφώς πιο ευχάριστη εκεί: το κρύο δεν το ένιωθες τσουχτερό, ενώ οι ουρανοί έμεναν καθαροί για μεγάλο διάστημα, εξασφαλίζοντας μπόλικο ήλιο. Αλλά εκείνοι δεν τον πίστεψαν. Κι έτσι έβαλαν στοίχημα. Θα ξανάρχονταν πράγματι στο Kulm, τον Δεκέμβρη. Κι αν τα πράγματα ήταν όπως τους τα έλεγε, θα το καθιέρωναν. Αλλά, αν δεν ήταν, θα τους πλήρωνε όλα τα ταξιδιωτικά έξοδα και θα τους φιλοξενούσε δωρεάν. Ο Badrutt δικαιώθηκε πανηγυρικά. Οι Βρετανοί έμειναν εκεί μέχρι τον Μάρτιο και τα όσα διηγήθηκαν έπειτα στους συμπατριώτες τους έγιναν αιτία για να γεννηθεί ο χειμερινός τουρισμός –πρώτα ανάμεσα στη λονδρέζικη ελίτ, που έπειτα τον διέδωσε και ευρύτερα.
Όλα αυτά, βέβαια, δεν συνιστούν παρά έναν γοητευτικό μύθο, ο οποίος εξακολουθεί να διαδίδεται από γενιά σε γενιά. Η έρευνα δεν έχει καταφέρει να τον επαληθεύσει, καθώς ο μόνος Βρετανός που εντοπίστηκε να κάνει χειμερινό τουρισμό εκείνα τα χρόνια ήταν ο Arthur E. V. Strettell, ο οποίος διέμεινε όντως στο St. Moritz τον χειμώνα του 1866/1867 (κατά πάσα πιθανότητα στο Kulm, γιατί εκεί πήγαινε τα καλοκαίρια ο πατέρας του). Οπότε δεν αποκλείεται να ήταν από τους κύκλους της οικογένειάς του που ξεκίνησε η φήμη για τους ήπιους, ηλιόλουστους χειμώνες της περιοχής.
Αυτό που γνωρίζουμε με βεβαιότητα, είναι ότι πολυμήχανος Badrutt δεν σταμάτησε εκεί. Επισκεπτόμενος την Παγκόσμια Έκθεση στο Παρίσι (1878) γοητεύτηκε από τον ηλεκτρισμό. Ξαναγυρίζοντας λοιπόν στο Kulm, επένδυσε το σημαντικό ποσό των 11.000 φράγκων για να φτιάξει μια μονάδα παραγωγής ενέργειας μεσαίου μεγέθους. Αυτοί οι πειραματισμοί έδωσαν το πρώτο ηλεκτρικό φως στην Ελβετία, το οποίο άναψε το 1879 στο Grand Restaurant –το εστιατόριο του Kulm. Στη δε δεκαετία του 1880 φρόντισε να φτιάξει χώρους για αθλητικές δραστηριότητες, αλλά να προνοήσει και για βόλτες με έλκηθρα γύρω από τη λίμνη. Ο τελευταίος χρόνος της ζωής του έμελλε να είναι πικρός λόγω τσακωμών με τους γιους του, αλλά πεθαίνοντας (1889) άφησε μια μικρή ξενοδοχειακή αυτοκρατορία με επίκεντρο το Kulm.
Το Kulm στα χέρια του Σταύρου Νιάρχου
Μέσα σε 40 χρόνια από τον θάνατο του Johannes Badrutt, το St. Moritz μεταμορφώθηκε από οριακά γνωστό χωριουδάκι της Ελβετίας σε δημοφιλή χειμερινό προορισμό των ισχυρών της Ευρώπης –στάτους που επιβεβαιώθηκε και το 1928, όταν επιλέχθηκε να φιλοξενήσει τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες εκείνης της χρονιάς. Σε όλο αυτό το διάστημα, το Kulm μπόρεσε και διατήρησε τη φήμη του χάρη στις ανακαινίσεις και στις επεκτάσεις των απογόνων του Badrutt, προσφέροντας διαμονή 5 αστέρων τόσο σε μέλη της αριστοκρατίας, όσο και προσωπικότητες από τον πολιτικό, επιχειρηματικό και καλλιτεχνικό κόσμο.
Ανάμεσα στους επισκέπτες αυτούς βρέθηκε και ο Σταύρος Νιάρχος, ο οποίος ήρθε για πρώτη φορά στο St. Moritz πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και λέγεται ότι γοητεύτηκε από το ξενοδοχείο και την ιστορία του. Μάλιστα, η πρώτη του επένδυση μετά το 1945 έγινε στην περιοχή –στο χιονοδρομικό κέντρο της Corviglia, πάνω από το St. Moritz.
Καθώς τα χρόνια περνούσαν, το Kulm απόκτησε μεγάλο ανταγωνισμό από τις νεότερες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις· και τα πράγματα δεν πήγαν πάντα καλά για τα οικονομικά του. Το αποτέλεσμα ήταν να αντιμετωπίσει την προοπτική εξαγοράς το 1956, λίγο πριν την απόσυρση του τελευταίου Badrutt που διατέλεσε διευθυντής του. Ο κίνδυνος αυτός αποτράπηκε, αλλά επέστρεψε το 1967, λόγω της επιθετικής επιχειρηματικής τακτικής του Club Mediterranée στο St. Moritz. Τότε, όμως, ήταν ο Σταύρος Νιάρχος που μπήκε στη μέση. Οργάνωσε λοιπόν ένα γκρουπ με τον ίδιο ως βασικό επενδυτή και απόκτησε τους τίτλους ιδιοκτησίας του Kulm, διατηρώντας ως διευθυντή τον Fred Herring, ο οποίος είχε διαδεχθεί τον τελευταίο των Badrutt στο πόστο.
Στις μέρες μας, το Kulm παραμένει στο χαρτοφυλάκιο της οικογένειας Νιάρχου και εξακολουθεί να λειτουργεί ως 5άστερο ξενοδοχείο πλήρως προσαρμοσμένο στις υψηλές απαιτήσεις των επισκεπτών του St. Moritz. Για το οποίο θεωρείται ασφαλώς στολίδι, λόγω της ξεχωριστής του ιστορίας και της καθοριστικής του συμβολής στην τουριστική ανάπτυξη της περιοχής.
–TRAVEL.GR
