Και σήμερα ήταν ένα μάτσο χάλι. Πράμα που δεν βλεπόταν. Τι τύχη να είχε αυτή η ομάδα, η Παναχαϊκή, στο παιχνίδι για την 15η αγωνιστική της Super League 2, στην Άρτα, με τον Καραϊσκάκη; Καμιά. Αναμενόμενη ισοπαλία, με 0-0, και προσωπικά νιώθω ότι όλα τελείωσαν, ότι μπήκε οριστικά και αμετάκλητα ταφόπλακα σε λέξεις όπως ηρεμία, ελπίδα, ομάδα. Το πουλάκι πέταξε !
Πλέον, όλα είναι ανοικτά στην Παναχαϊκή, όλα είναι στον αέρα και περιμένεις τσουπ να σκάσει η βόμβα. Αυτό μόνο περιμένεις, αυτό μόνο υπάρχει, εκεί που πήγε, στο μαύρο σκοτάδι, στο ταμείο της απελπισίας.
Είναι πια άγνωστο ποιος θα παραμείνει και ποιος όχι. Τα χρόνια στο συμβόλαιο δεν λένε τίποτα. Στην πορεία, κανένα συμβόλαιο δεν είναι πιο ισχυρό από την αναποτελεσματικότητα στη σχέση των δυο πλυρών. Της ανώνυμης εταιρείας και του επαγγελματία ποδοσφαιριστή, προπονητή, διευθυντή, ό,τι άλλο.
Μπάρλος; Έχει, δεν έχει ευθύνες ο ίδιος, στην Παναχαϊκή, θα ήταν να την κλαίνε οι ρέγγες, αν δεν βρισκόταν στο κεφάλι της αυτός, αλλά κάποιος περίεργος. Κάποιος λίγος. Σοκ αληθινό, πρώτα για αυτόν και μετά για εμάς. Γιατί αυτός και όχι εμείς, έβαλε τα κεφάλαια από την περιουσιακή του περιουσία, για να μπει μπροστά η μηχανή, μια τελειωμένη μηχανή. Που δικαιολογημένα τώρα να τα κλαίει, με την πορεία της σαιζόν για την Παναχαϊκή.
Επειδή είναι επιχειρηματίας και μάλιστα, γάτος, δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα αντέξει να είναι κομμάτι αυτού του έργου, που δεν οδηγεί πουθενά. Σου είπα, όλα και για όλους είναι ανοικτά.
Διαβάστε ακόμα: Από εδώ και πέρα- Έτσι θα πάει, στο μυαλό του Tsipas Blog
