Η πιο μεγάλη κουβέντα, από τον Νίκο Δρούκα, από τότε που πάτησε το πόδι του στο facebook. ”Έπρεπε να πάω 54 ετών, για να γνωρίσω τα χειρότερα Χριστούγεννα της ζωής μου. Από το 1988, μέχρι και πέρυσι, τέτοια ώρα έτρωγα με την μητέρα μου και ξεκινούσα για νυχτερινό φωτορεπορτάζ. Φέτος ολομόμανος. Η μητέρα μου, βαριά άρρωστη και εγώ άνεργος”. Αυτό είπε ο πιο διαχρονικός φωτογράφος στο θεσμό celebrity στην Ελλάδα. Δεν έγραψε ούτε μια φράση, αλλά το είπε σε βιντέακι, που ανέβασε στον τοίχο του.
Κατόπιν τούτου, ήταν σίγουρο ότι θα ακολουθούσε ένας μεγάλος χαμός από μηνύματα συμπαράστασης. Δρούκας είναι αυτός. Φιλόσοφοι και ποιητές, φωτισμένα, αλλά και τα πιο σκοτεινά μυαλά, έκαναν το χρέος τους. Μπροστά, όμως, στον βαρβάτο Νίκο Κοκλώνη, όλοι οι άλλοι χάνουν. Όλοι είναι δευτεράτζες. Αν τον δεχθούμε σαν αληθινό αφεντικό και περπατημένο σ’ όλα τα κόλπα, πάνω στον οποίον στηρίζεται σήμερα το μιντιακό life style της χώρας.
”Δεν είναι τα χειρότερα. Έχουμε just σε περιμένουμε στην παρέα μας…”, είπε ”…και επειδή το εννοεί, το ξέρω ότι ο Κοκλώνης δεν θα μασήσει, δεν θα χαθεί. Δεν μίλησε έτσι ο Κοκλώνης, αλλά εγώ ξέρω ότι το εννοούσε. θα του ξηγηθεί του Δρούκα, σε ότι χρειαστεί.
Με την ευκαιρία, θα το πω, για κάποιους άλλους, τους ξέρετε. Μακάρι να σκεφτόντουσαν σαν τον Κοκλώνη. Αγάπα τον πλησίον, κύριε χάλια. Δεν γλυτώνεις διαφορετικά. Είσαι καταδικασμένος. Μαθηματικά είναι βέβαιο, υπολογισμένο με το σταγονόμετρο, ότι τελικώς θα εξαφανιστείς. Ήδη το είδος ζωής που λέγεται άνθρωπος είναι στη διαδικασία προς εξαερισμό. Μην παραμυθιάζεστε επειδή αυξάνονται οι αυλικοί γύρω σου. Κι επειδή αυτά δεν κρατάνε για πάντα, όταν πας στο μείον, το έργο θα γυρίσει τελικά τούμπα.
Διαβάστε επίσης : Ο Κοκλώνης και το clopy right
