Κάποιος πρέπει να τα πει. Και επειδή όλοι κάνουν το κορόιδο, το καθήκον το παίρνει νταηλίκι το Τσίπας Μπλοκ. Το έχει ανάγκη ο πιστός, να πάρει αυτή τη μικρή χαρά. Δεν είναι λίγο αυτό. Άνθρωποι αθώοι, κατέληξαν να είναι απογοητευμένοι, στεναχωρημένοι. Η ζωή τους να γίνει μαρτυρική και βασανιστική.
Γιατί; Πίκρα ατελείωτη τους σέρβιραν. Τους έκαναν να νιώσουν χειρότερα και από τα πράγματα που είναι δίπλα στα σκουπίδια. Τίποτα δεν σεβάστηκαν, ούτε ιερό, ούτε όσιο. Επέφεραν και υποφέρουν, τα βράδια, δεν μπορούν να κοιμηθούν. Τα χάπια και τα ψυχολογικά δεν βοηθούν τόσο. Τους καταδίκασαν σε θάνατο, το σχοινί στον λαιμό τους κρέμασαν και τους έπνιξαν. Τους προκάλεσαν επικίνδυνη ψυχική οδύνη είναι ηθική βλάβη, στο κατώτερο σημείο, έτσι;
Υποπτεύεσαι πως πήγε το παιχνίδι. Τους ζηλεύουν. Γιατί δεν μπορούν να τους φτάσουν στην επιτυχία. Και έτσι, θέλησαν να τους δώσουν δηλητήριο. Έφτασαν στην έσχατη αμαρτία, κατέφυγαν στη λύση, να τους φονέψουν.
Το ερώτημα είναι : Αυτούς, τώρα, που αυτή και η άλλη σκιά, όλες οι σκιές έφυγαν, ποιος θα τους αποζημιώσει ; Την συγνώμη, ποιος θα τους την ζητήσει ;
Ρωτάω και το άλλο. Η αγανάκτησή του κόσμου που είναι; Γιατί δεν βγαίνουν πάλι στις πλατείες και στους δρόμους, να το παραδεχτούν: Ντρεπόμαστε, κι εμάς, μας δίχασαν, μας κορόιδεψαν, μας εξαπάτησαν, έπαιξαν χυδαία με το συναίσθημα μας. Τελικά, έλαμψε η αλήθεια, είμαστε χαρούμενοι, χρειαζόμασταν αυτή την νίκη. Αλλάζουμε στρατόπεδο. Φεύγουμε από τους ψεύτες τους δολοπλόκους και πάμε στα μάρτυρες, στα αληθινά θύματα αυτής της πλεκτάνης.
Για μια στιγμή, σε τι αναφέρομαι ; Όλα αυτά, προσφορά της ομάδας, της περίεργης ομάδας, που έκαναν πονηρό παιχνίδι, με την υπόθεση της Γεωργίας Μπίκα.
Διαβάστε επίσης :
–Τα μπιχλιμπίδια δεν πιάνουν πια
–Υπόθεση Μπίκα – Τι έγινε; Στα άρματα, ότι τα άρπαξαν όλοι
