Μιλάμε για το ιστορικό και θεόρατο Fever. Σημαντικό, πολύ σημαντικό κομμάτι της νεότερης ιστορίας της νυχτερινής Αθήνας. Το έργο εκεί φέτος, είναι μετρημένο στον πόντο. Μας φέρνει στο νου πολύ από τα παλιά. Έργο μεγάλο και σοβαρό, καλά μελετημένο και οχυρωμένο από όλες τις πλευρές.
Ο Θανάσης Παπαγεωργίου το έχει αποφασίσει. Δεν είναι καθόλου υπερβολικό να πεις “Θα σας θυμίσω ποιος είμαι! Πολύ παρατράβηξε, να ακούω αυτόν, εκείνον, που μπήκαν στο παιχνίδι από εμένα. Δεν μπορώ να ακούσω άλλο. Είχα πει ότι είμαι με την ειρήνη, είμαι και καλός χριστιανός, και λόγω του κορωνοϊού, να κάνω ένα βήμα πίσω. Αλλά με κουράσατε. Ώρα πάλι για βομβαρδίσμους”.
Και όχι, δεν θα σταθούμε στον Γιάννη Πλούταρχο και την Παολα. Εξυπακούεται πως μόνο τέτοια τραγουδιστικά μεγέθη, κολλάνε με το Fever. Θα γράψω αυτά που δεν έχουν γραφτεί. Θα φωτίσω, για πρώτη φορά, κάποια άλλα στοιχεία, της φετινής δουλειάς. Που λεπτομέρειες ίσως να φαίνονται τα μάτια των άλλων, να μην φαίνονται καν.
Μια πρώτη «λεπτομέρεια». Στελέχη πόλος έλξης για κάθε δυναμική και πρωταθλητού τύπου νυχτερινή ομάδα.. Είχαν ξεκινήσει από τον Παπαγεωργίου, στη πορεία άπλωσαν τα φτερά τους, το παιχνίδι τους, και σε άλλους ουρανούς. Επέστρεψαν στον Παπαγεωργίου. Και όχι μόνο. Και άλλα σημαντικά στελέχη, που δεν ξεκίνησαν από αυτόν, που μέχρι πέρυσι διέπρεπαν άλλου, και φέτος τους βλέπουμε σε αυτόν.
Δεύτερη «λεπτομέρεια». Ο Νίκος Μανωλιάς, είναι ο άνθρωπος, που το 2000, είχε πείσει την πρώτη φίρμα Άννα Βίσση, να πάει στο Fever. Σε αυτό το μαγαζί, που μέχρι τότε, κανείς δεν γνώριζε την ύπαρξη του, γατί δεν υπήρχε. Αυτή το εγκαινίασε ως Fever και ήταν η αρχή, να ξεκινήσουν όλα τα μεγάλα κόλπα. Να γίνει μεγαλομέτοχος ο Παπαγεωργίου. Κι όμως! Και Νίκο Οικονομόπουλο, και Έλενα Παπαρίζου, αλλά και Χριστίνα Αναγνωστοπούλου, μανάτζαρε επίσης. Υπάρχει λόγος που τον θυμήθηκα. Διότι ο Θανάσης Παπαγεωργίου δεν είναι της αχαριστίας, δεν ήταν ποτέ. Τον ενεργοποίησε στο πλευρό του.
Χριστούγεννα & Πρωτοχρονιά στο Fever.