Οπαδική βία, μαφιόζικη βία, ενδοοικογενειακή βία, έμφυλη βία, σχολική βία, ρατσιστική βία, διαδικτυακή βία, γενικά βία. Πολλή βία.
Δεν είμαι ψυχολόγος αλλά δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ψυχολόγος, για να ξέρει πως η βία είναι συμπεριφορά και, άρα, μαθαίνεται. Κανείς δεν γεννιέται βίαιος. Και η μόνη απάντηση στη βία είναι η Δικαιοσύνη.
Η βία, όπως και όλα τα άλλα, ξεκινούν από την οικογένεια.
Ακούω εδώ και χρόνια από τις κυβερνήσεις και τους πολιτικούς πως πρέπει να επιστρέψουν οι οικογένειες στα γήπεδα ποδοσφαίρου, ενώ το λένε πάλι και τώρα, μετά την απόφαση της κυβέρνησης να γίνουν οι αγώνες της Super League 1 κεκλεισμένων των θυρών για τους επόμενους δυο μήνες.
Κατ’ αρχάς, το ποδόσφαιρο είναι κάπως βίαιο παιχνίδι με πολλές σκληρές σωματικές επαφές. Δεν είναι τένις το ποδόσφαιρο. Έχουν πεθάνει άνθρωποι μέσα στα ποδοσφαιρικά γήπεδα και άλλοι έχουν μείνει σακάτηδες.
Επίσης, στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, παραδοσιακά, ακούγονται συνθήματα γεμάτα ύβρεις.
Δεν καταλαβαίνω γιατί ένας άνδρας να θέλει να πάει στο γήπεδο με τη γυναίκα του, την κόρη του και τον γιο του, για να ακούνε επί 90 λεπτά συνθήματα με κωλάρες, μουvιά, πoύτσες, γ@μήσια, πουσταράδες, τσιμπούκια, μάνες που είναι όλες πουτάvες και άλλα τέτοια.
Είστε σίγουροι πως θέλετε να πάνε οι οικογένειες στο γήπεδο; Είναι μέρος για οικογένειες το γήπεδο; Εκτός αν κάποιοι νομίζουν πως, αν πηγαίνουν οι οικογένειες στο γήπεδο, θα αλλάξουν τα συνθήματα και θα ακούγονται μόνο προσευχές και το “Χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ”.
Το λένε δε το “να επιστρέψουν οι οικογένειες στο γήπεδο”, λες και αυτό είναι ένδειξη πολιτισμού· λες και το γήπεδο είναι θέατρο ή βιβλιοθήκη και όχι ένας χώρος που 22 πλούσιοι με κοντά παντελονάκια κυνηγάνε μια μπάλα και κλωτσιούνται αναμεταξύ τους, ενώ χιλιάδες άλλοι κάνουν σαν σχιζοφρενείς στις κερκίδες. Την ίδια ώρα που οι μαφιόζοι ιδιοκτήτες των ομάδων τρίβουν τα χέρια τους, επειδή τα χάπατα-οπαδοί δεν παίρνουν χαμπάρι πως οι ποδοσφαιρικές ομάδες και τα ΜΜΕ είναι η βιτρίνα και η ασπίδα, για να περνάνε απαρατήρητα τα καλά κρυμμένα μυστικά τους.
Στην χρεοκοπημένη Ελλάδα που ένας άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει και να κάνει οικογένεια, το ζητούμενο είναι να πηγαίνουν οι οικογένειες στο γήπεδο;
Το θέμα είναι να μπορεί να ζήσει η οικογένεια στην Ελλάδα και να μην χρειαστεί να μεταναστεύσει στο εξωτερικό για να ζήσει, όχι το να πάει στο γήπεδο.
Στη σημερινή Ελλάδα, αντί το θέμα να είναι οι διαλυμένες ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, η διαλυμένη Υγεία, η διαλυμένη Παιδεία και οι διαλυμένες υποδομές της χώρας, είναι θέμα το να πηγαίνουν οι οικογένειες στο γήπεδο.
Δεν παλεύεται η ηλιθιότητα. Και φέρνει και βία.
-απο pitsirikos.net
