Ο βασιλιάς της ζούγκλας είναι το κράτος. Ποιο λιοντάρι; Σε παρακαλώ. Στη ζούγκλα το λιοντάρι δεν είναι το πιο ισχυρό ζώο, ούτε το ανίκητο. Μη βρεθεί με τον ελέφαντα και δεν βλαστημήσει το γάλα της μάνας του όταν τα ‘βαλε με ελέφαντα και δεν την κοπάνησε στα σίγουρα.
Στο θέμα μας, όμως… … Υπάρχει περίπτωση να βρεθεί κάποιος στο τετ α τετ με το λιοντάρι, στο χώρο του, και να να γλυτώσει. Να του χαρίσει τη ζωή το άγριο ζώο ακόμα κι αν είναι πεινασμένο. Να σε λυπηθεί το κράτος δεν γίνεται. Ποτέ. Και χορτάτo να ‘ναι το κράτος θα κατασπαράξει τον… πελάτη.
Ούτε το κράτος φταίει επειδή ενεργεί όπως το θηρίο της ζούγκλας, ούτε το λιοντάρι όταν δεν τη χαρίζει σε κανέναν. Φταίει αυτός που μπερδεύεται μαζί τους. Που παίρνει δάνειο από το κτήνος. Που κάνει βόλτα στα κατατόπια της ζούγκλας.
Γιατί δεν φταίει το κράτος; Επειδή δεν είναι άνθρωπος. Είναι μηχανισμός. Είναι οργανισμός. Δεν είναι σε θέση πρακτικά να συναλλάσσεται, να διαπραγματεύεται, να ελίσσεται παρά μόνο να δρα και να αντιδρά όπως το κτήνος. Που δεν έχει δυνατότητα να ομιλήσει, να σκεφτεί, να παζαρέψει. Έχει μάτια το κτήνος, αλλά δεν βλέπει χρώματα. Έχει αυτιά αλλά δεν ακούει μουσική, πόνο. κεραυνό.
Και η “απόδειξη” η πληροφορία του Tsipas Blog, που έμαθε από λογιστικούς κύκλους. Ειδοποιητήριο έλαβαν πολλοί -όχι όλοι- από την εφορία, με την οποία τους γνωστοποιείται ότι ξαναέλεγξαν όλα τα δικαιολογητικά τους και είδαν ότι τελικά δεν δικαιούνται τα χρήματα των επιστρεπτέων προκαταβολών. Οπότε πρέπει να τα επιστρέψουν πίσω. Οπότε, το κλάμα το μεγάλο τώρα έρχεται.. Για κάποιους. Όχι για όλους. Το ξανατονίζω!
