Δεν υπάρχουν σήμερα τέτοιες γυναίκες. Υπάρχουν, δεν λέω, αλλά είναι μια στις είκοσι. Άντε, μιάμισυ στις είκοσι. Γυναίκα που να είναι αληθινή γυναίκα. Που πρώτα είναι γυναίκα, και μετά ό,τι άλλο.
Αυτή την γυναίκα είδα στην Κατερίνα Στικούδη και την Ελευθερία Ελευθερίου. Την αισθησιακή γυναικάρα με το καλλίγραμμο σώμα και το λάγνο πρόσωπο. Έχουν και καλή φωνή, και έγιναν τραγουδίστριες. Φτασμένες μάλιστα.
Είδα τον αφίσα με τον ερχομό τους, το αποψινό, στην Πάτρα, στο W, στον ΛΟΥ. Και επιτόπου τρέχεις να κάνεις την κράτηση σου. Μην περιμένεις το διάλειμμα, το ημιχρόνιο της ταινίας και να στέκεσαι στην ουρά έξω από το αποχωρητήριο επειδή θα έχουν μαζευτεί άλλοι, για την ίδια δουλειά.
Τα Tsipas Blog παρασκήνια είναι δια χειρός Ηλία Τσίπα... είναι πάντα ενυπόγραφα! Όσα άρθρα δε φέρουν το σκίτσο με την υπογραφή μου, αναρτώνται από την δημοσιογραφική ομάδα του blog ή υπογράφονται από τον συντάκτη τους.
