Πρώτα, να αναφέρω πως όλοι μας κάνουμε μια δουλειά. Δημοσιογράφος, υδραυλικός, δικηγόρος, σερβιτόρος, ποδοσφαιριστής, γιατρός, δάσκαλος, επιπλοποιός.
Το λέω αλλιώς. Μιλάμε πως σου προκύπτει κάτι και απευθύνεσαι στον κατάλληλο, στο μάστρορα, στο ταλέντο. Σε εκείνον που αγαπάει, στα όρια της λατρείας τη δουλειά του. Που δένεται, που ταυτίζεται συναισθηματικά και υπαρξιακά με το επάγγελμα του. Παίρνεις τον δημοσιογράφο και του ζητάς να κάνει ένα ρεπορτάζ ή να γράψει ένα άρθρο στην ειδικότητα του, στον τομέα του. Δεν νιώθεις καλά ψυχολογικά και κλείνεις τραπέζι για τον Οικονομόπουλο στο Fantasia. Η βρύση της μπανιέρας στάζει και φωνάζεις τον καλό υδραυλικό. Έμαθες για την νέα θεατρική παράσταση του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, και εννοείται πως τρέχεις να την δεις. Γιατί την τηλεόραση, δεν τον αλλάζεις τον Νίκο Χατζηνικολάου, είναι σταθερή αξία.
Έτσι και οι μαφιόζοι, δεν είναι σε άλλη κατηγορία, σε αυτή είναι. Δεν σε πληρώνει ο εργοδότης σου, δεν έχεις πια υπομονή, ο σπιτονοικοκύρης θα σε πετάξει έξω. Ζητήστε να “μεσολαβήσει” άνθρωπος από τον κόσμο της νύχτας. Και αν είναι και βαρύ πυροβολικό στη δουλειά, είναι σίγουρο πως θα σου φέρει τα ευχάριστα νέα.
Που αλλού μπορεί να κολλάνε, αυτοί οι τελευταίοι; Για χρόνια η απορία μου. Να που.. Όταν όλα πάνε κατά διαόλου. Όλοι η κοινωνία είναι στα κάγκελα. Όπως κάτι τέτοιες ώρες. Και πλησιάζει η ημερομηνία των εκλογών. Όλα τα ρίχνω σε αυτούς, και τα δικά μου εγκλήματα. Τους βγάζω στη σέντρα. Για την κυβέρνηση στην Ελλάδα μιλάω. Στην απορία μου, βέβαια, βοήθησε να δώσω την απάντηση και πλούτισα τη ματιά μου, στο έργο που παίζεται σήμερα στα εξαγορασμένα και αναξιόπιστα Ελληνικά ΜΜΕ.
Πουλάει και μάλιστα πολύ το αφήγημα “για όλα φταίει η… Greek Mafia”. Και για την ακρίβεια, την ανεργία, τη σύγκρουση των τρένων, η τράπεζα που σου παίρνει το σπίτι, σου κόβουν το ρεύμα για καθυστέρηση λίγων ημερών, η σύνταξη που δεν φτάνει ούτε για τα φάρμακα, κα. Αυτή έβαλε το χέρι της; Καμία μαφία δεν φταίει. Η μαφία είναι σε χειροπιαστά πράγματα. Ναρκωτικά, προστασία σε νυχτερινά μαγαζιά, λαθραίο πετρέλαιο και τσιγάρα, πορνεία, λέσχες, στα στημένα παιχνίδια ποδοσφαίρου. Και στις δολοφονίες, σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, ο ένας γκάγκστερ τρώει τον άλλον γκάγκστερ. Αυτό το παιχνίδι παίζεται σε συγκεκριμένα όρια.
Θα καταλήξω με την εξής φράση: Υποκρισία και στημένη ατμόσφαιρα, βρωμάνε τα πρωτοσέλιδα. Τους αδικούν τους ποιητές του υπόκοσμου.
