Πριν από 45 τόσα χρόνια είχε γίνει ο ντόρος στις ΗΠΑ για έναν κατώτατο αστυνομικό της Νέας Υόρκης και η «περίεργη» συμπεριφορά του στη δίωξη των ναρκωτικών τον έκανε παγκόσμια γνωστό με την ταινία «Σέρπικο». Γιος οικογένειας Ιταλών μεταναστών ο Φρανκ Σέρπικο γεννήθηκε στο Μπρούκλιν το 1936, σα σήμερα 14 Απριλίου, και θα τον ξαναθυμηθούνε όταν πεθάνει. Ζει ακόμα ο ανθρωπάκος, σγουρα, όταν τα τινάξει τα μήντια όλο και κάτι θα γράψουν για πάρτη του.
Σήμερα ουδείς ασχολείται με τον Σέρπικο, ούτε αυτός με τον κόσμο. Ζει απομονωμένος στο δάσος, μαγειρεύει σε φωτιά από ξύλα, δεν γουστάρει τηλεόραση και δεν τρώει κρέας. Ακόμα περιμένει την απάντηση του Σέρπικο ο Αλ Πατσίνο, ο «Σέρπικο» της σπουδαίας ταινίας με μουσική Μίκη Θεοδωράκη, «Γιατί, ρε, Φρανκ, τα έκανες αυτά εσύ ένας cop, ένας μπάτσος, και τα έβαλες με τους συναδέλφους σου…».
Απλά δεν έκανε το κορόιδο ο νεαρός πολιστμάνος, θρύλος για τις μεταμφιέσεις του στο κυνήγι των μικροεμπόρων ναρκωτικών, όταν διαπίστωσε ότι οι άλλοι μπάτσοι «τα έπαιρναν». Είχαν πάρε-δώσε με κακοποιούς. Τι σημαίνει αυτό; Όχι, βέβαια, ότι οι αστυνομικοί που είχαν διαφθαρεί είναι κακοποιοί, ότι φόρεσαν στολή για να λαδώνονται.
Η πουτάνα η ζωή σε θέλει βρώμικο. Και τον πολιτικό βρώμικο, βρώμικο και τον δικαστή, βρώμικο και τον αστυνομικό. Ο Σέρπικο, ένας τύπος κανονικός χίπυς στο ντύσιμο, την έβρισκε να παρακολουθεί μπαλέτο και όπερα, αρνήθηκε να μπει «στο σωματείο», στο νταραβέρι με το οργανωμένο έγκλημα και τα κάρφωσε στις αρχές, που πιθανόν κι αυτές να ήταν βολεμένες με τη διαφθορά στην αστυνομία.
-apodytiriakias.gr
