Το χιόνι είναι λευκό. Αγνό. Τρυφερό. Άκακο. Γλυκαίνει τις αισθήσεις. Μιλάει κατ’ ευθείαν στη ψυχή του ανθρώπου. Του παλιού ανθρώπου που κάθε χρόνο τέτοια εποχή αιώνες ολόκληρους περίμενε «να το στρώσει…».
Σήμερα τον ανάποδο καιρό τον λένε… κακοκαιρία. Εκεί το κατάντησαν το έργο. Να είμαστε στην καρδιά του χειμώνα και να θέλουμε με σκέψη τραβεστί να μας μιλάει… καλο-καιρινά το μετεωρολογικό δελτίο. Αντί να παρακαλάμε να είναι στον καιρό της η θερμοκρασία. Επιδείνωση προβλέπει από σήμερα. Μ’ αρέσει η λέξη ”επιδείνωση”, όπως και οι λέξεις ”καταιγίδα”, ”χιόνι”. Ναι, είμαι εραστής των κάτω του μηδενός βαθμών στο θερμόμετρο.
Κανονικά πρέπει να τροποποιηθεί η ευχή «Καλός Χειμώνας». Να λέμε «Χιονισμένος Χειμώνας». Να ξαναβιώνουμε τα Χειμώνα στο χιόνι. Όπως πάντα ο άνθρωπος ζούσε το Χειμώνα, με χιόνι, ακόμα και στον ευρωπαϊκό νότο.
Σήμερα το χιόνι μας έχει ξεχάσει. Έρχεται όποτε γουστάρει. Σνομπάρει ακόμα και πόλεις του βορρά. Η καλή ευχή, λοιπόν, να είναι «Λευκός Χειμώνας».
