Άκουσα για πρώτη φορά το όνομά του, πριν από 5 χρόνια. Όταν μπήκε μεγάλος χορηγός στον νεοφώτιστο στη Γ’ Εθνική Διαγόρα Βραχνεΐκων. Μου έκανε εντύπωση όταν τον είδα από κοντά. Χαμογελαστός και πολύ ευγενικός. Ρε, τον μάγκα! Να ένας, που έχει και τρόπους, έχει και λεφτά. Τα οποία, δεν τα βρήκε έτοιμα, από τον μπαμπά του, όπως μπορεί να πιστεύουν κάποιοι. Μόνο κάτι ψιλά βρήκε, αλλά το κολοσιαίας αξίας μικρόβιο στη ζωή να είσαι μάγκας.
Αυτό ήταν. Από το μηδέν, το μείον μηδέν, ξεκίνησε ο άνθρωπος και έγινε ένας αξιοσέβαστος αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας στο χώρο των πετρελαιοειδών. Και όσο πλουτίζει, γίνεται μεγάλος και τρανός, δεν πάει να εφαρμόσει τον εβραίικο κανόνα, που λέει ότι τα λεφτά, να να μην τα αφήσουμε σε μια μόνο μπίζνα. Αλλά να μπλεχτούμε, να κάνουμε ντου, κάποια πακέτα να σπρωχτούν και σε άλλα. Σε σουπερμάρκετ, αεροπλάνα, στις κατασκευές, στα ακίνητα, στον τουρισμό, στις μεταφορές, όχι όλη η επιχειρηματική δράση σ΄ένα καλάθι. Όχι, όμως, αυτός. Όχι με την καμία. Την βενζίνη υπηρέτει από μικρός, στην βενζίνη μένει πιστός.
Το όνομα του Σπύρος Δήμου, συχνά πυκνά επανέρχεται στην επικαιρότητα της Πάτρας, πότε με την μια ή την άλλη χορηγία, κυρίως στο χώρο του ποδοσφαίρου. Είναι και φιλάνθρωπος, αλλά τα κάνει ανώνυμα, γιατί είναι της άποψης πως τα νταραβέρια αυτά, είναι για την σιωπή. Όχι για τα πρωτοσέλιδα. Και είναι ο πιο σωστός εργοδότης. Αυτό τον ενδιαφέρει. Σωστός άνθρωπος και σωστός επαγγελματίας..
Επειδή ξέρει πως τίποτα δεν θα πάρει μαζί του στον άλλον κόσμο. Όλη την περιουσία του, εδώ θα αφήσει τα πάντα.. Το παζάρι με τις ανώτερες δυνάμεις, θα γίνει με την ψυχή μόνο. Και το ζύγισμα της, θα δείξει αν θα πας στο παράδεισο ή την κόλαση.
