Το γλύψιμο είναι μαστοριά. Δεν γλύφεις ό,τι να ‘ναι. Είσαι γλύφτης. Μάλιστα. Αυτό έχεις επιλέξει. Όπως άλλος είναι καρφωτής. Του αρέσει να βαράει. Να δίνει ξύλο. Κι εδώ παίζουν οι κανόνες. Δεν κοπανάς χωρίς λόγο. Το κάνεις επιλεκτικά.
Είπαμε. Δεν είπαμε; Και η καρφωτή είναι μαστοριά. Το σοβαρό καρφί τουλάχιστον προσπαθεί να διασώσει την αξιοπρέπειά του. Να μην καίγεται. Να μην αυτοϋπονομεύεται. Να προστατεύει την υπογραφή του. Να, γιατί λέω ότι είναι μαστοριά η καρφωτή.
Το σκηνικό που εξελίσσεται τις τελευταίες ημέρες, έως και αυτές τις ώρες, στην νυχτερινή ζωή της Πάτρας, θυμίζει πόλεμο και είναι με καρφωτές. Δεν γίνεται να αγνοηθεί. Δεν συζητείται ότι πάντα υπάρχει η πιθανότητα αυτός που καρφώνει – ακόμη κι αν είναι καρφί κατηγορίας Γ΄ εθνικής, καρφί με ερασιτεχνική νοοτροπία- κάποιον άλλον, να έχει δίκιο. Δεν είναι εκεί το ζήτημα, όμως. Η αλήθεια είναι μια και δεν κρύβεται. Είναι τόσο δραματική η οικονομική κατάσταση κάποιων από την εστίαση και την νυχτερινή διασκέδαση, που κοιτάνε μόνο πως θα ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Αφού η δικιά του έχει ήδη ψοφήσει. Αυτή είναι η αλήθεια.
Διαβάστε επίσης : Η νύχτα αμφισβητεί τον Μητσοτάκη- Βλέπουν πάλι Τσίπρα
