Αι-Βασίλης ψεύτικος, Φιντιρίκος αληθινός

Ο άγιος Βασίλης- ο κανονικός, όχι ο… αγιοβασιλιάτικος- γεννήθηκε και έδρασε στην Καισάρεια και σπούδασε με τον Γρηγόριο τον Θεολόγο στην Αθήνα, δηλαδή στο Χάρβαρντ και την Οξφόρδη της εποχής τους.

Κάποιοι σκληροχριστιάνοι, παραδοσιακοί πιστοί, μανουριάζουν με τον αϊ-Βασίλη εκείνο που μπουκάρει από τα τζάκια κι έρχεται από τα χιόνια με ταράνδους. Αυτός είναι παραμύθης, λένε. Βρωμάει ειδωλολατρεία, εμπορικό προϊόν είναι, και τον ρεκλαμάρουν τα μαγαζιά, να τσιμπάει ο κόσμος και να αγοράζει ακόμα και μη αναγκαία πράγματα.

…διά χειρός Hλία Τσίπα

Γνήσιος, λένε, αληθινός Άγιος Βασίλης στο σημερινό πολύ δύσκολο μονοπάτι, είναι ο Δημήτρης Φιντιρίκος, ο οποίος βοηθάει πραγματικά τον κοσμάκη και σε πολλά μέτωπα. Μοιράζει την περιουσία του, ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της, λεφτά που παράγουν οι μπίζνες του.

Μπαίνει στην κουβέντα το Τσίπας Μπλοκ και με το μπαρδόν, ρωτάει τον επιχειρηματία, τον πετυχημένο επενδυτή: Θεωρεί ότι όλα αυτά τα καλά, τα ωραία, τα ανθρώπινα, τα χριστιανικά, μπαίνουν στην κατηγορία της φιλανθρωπίας; Τι άραγε να πιστεύει; Ναι; Όχι; Αν όχι, τι είναι για αυτόν η φιλανθρωπία ; Θα έπρεπε να υπάρχει; Για να μην υπάρξει, ποιοι θα έπρεπε να κινητοποιηθούν ;Τι άραγε να απάντησε στη συνέντευξή, σε γνωστό αντρικό σαιτ που έδωσε ;

Αυτό είναι μία κίνηση έκτακτης ανάγκης και μία κίνηση αυτόβουλης βοήθειας από τον καθένα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε ανακοινωθεί κάτι δημόσια, απλώς έκαναν έκκληση μέσω των social και οι άνθρωποι πήγαν εκεί. Δεν ήταν δηλαδή ένα στρατιωτικό γεγονός που όλοι έπρεπε να κάνουμε κάτι ενώ λειτούργησε σε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι σαν τέτοιο περιστατικό, που όλος ο κόσμος ήταν εκεί και βοηθούσε και στήριζε και πολλοί πήγαιναν στις φωτιές, πολλοί έπαιρναν σπίτι τους άλλους ανθρώπους. Για πρώτη φορά είδα να ενωνόμαστε και με χαροποίησε πολύ αυτό. Η φιλανθρωπία για μένα είναι ένας όρος που δεν θα έπρεπε καν να υφίσταται. Θα έπρεπε δηλαδή από μόνοι τους, το κράτος ή δεν ξέρω ποιοι φορείς, να μην επιτρέπουν να κάνει ο καθένας μία έκκληση για κάποια πράγματα -που θα μπορούσε σε μία τέτοια κοινωνία που ζούμε το 2022 και η τεχνολογία και όλα καλπάζουν και υποτίθεται ότι όλοι είμαστε πολιτισμένοι να υπάρχουν τέτοιες ανάγκες. Από ανάγκες ότι κάποιος δεν έχει να φάει, να θέλει κάποιος ένα καροτσάκι, από ανάγκες τροφίμων και δεν ξέρω τι άλλο. Από ανάγκες χρημάτων σε παιδάκια που κάθε τρεις και λίγο βλέπουμε εικόνες ότι για να κάνουν το χειρουργείο πρέπει να μαζευτούν αυτά τα χρήματα, έπρεπε να υπάρχει κάπως ένα σύστημα σε τέτοιες ανάγκες που είναι πραγματικές να είναι όλα τακτοποιημένα και να μην χρειάζεται να βρεθεί ο κάθε τρελός, μόνος του ή που είναι φιλάνθρωπος ή που θέλει να το παίξει φιλάνθρωπος. Δεν έπρεπε να υπάρχει καν αυτός ο όρος. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί τα νοσοκομεία κ.λπ. όταν πρόκειται για περιπτώσεις μικρών παιδιών δεν είναι όλα με κάποιο τρόπο καλυμμένα και πρέπει να βγαίνουν οι γονείς για έρανο ή να πεθάνουν τα παιδάκια. Κάπου ίσως κάνω λάθος ή ενοχλήσω κάποιους, αλλά πολλά πράγματα στο μυαλό μου δεν ταιριάζουν.

Και μια και μιλάμε για την τελευταία συνέντευξη του Δημήτρη Φιντιρίκου, που ήταν για όλα τα θέματα, που δόθηκε στο Μensdaily, θα την διαβάσετε ολόκληρη : ΕΔΩ

Τα Tsipas Blog παρασκήνια είναι δια χειρός Ηλία Τσίπα... είναι πάντα ενυπόγραφα!
Όσα άρθρα δε φέρουν το σκίτσο με την υπογραφή μου, αναρτώνται από την δημοσιογραφική ομάδα του blog ή υπογράφονται από τον συντάκτη τους.