Τι ακριβώς συμβαίνει; Δέχεσαι μια σκουντιά, αδειάζει ο χώρος μπροστά σου, κι αρχίζεις να βλέπεις, πια με τα δικά σου μάτια, όσα αδυνατούσες πριν… Διαβάζεις Τσίπας Μπλοκ και κρατάς άλλες αποστάσεις από τον κόσμο.
Τι λέμε; Όταν είσαι μεγάλος, θέλουν όλοι τη λάμψη σου και τα παρελκόμενα της. Να φάμε και εμείς κάνα κοκαλάκι από τα δικά σου. Αλλά όταν σε πάρει η μπάλα, ακόμη και αδίκως, δεν σε ξέραμε, κατά λάθος γνωρισθήκαμε.
Και αν αποκατασταθεί η τάξη, έστω κ εν μέρη… “Αδελφέ μου, είχαμε μείνει σε απόσταση, μέχρι να ηρεμήσεις, γιατί ξέραμε ότι τρέχεις με τους δικηγόρους και τα νομικά. Άλλωστε, μεταξύ μας, ήξερες ότι είμαστε πάντα δίπλα σου, αδέρφια και πολεμιστές σου”. Η κοινωνία είναι αυτή που σου περιγράφω.
Μη λέμε τα γνωστά. Στο φινάλε είμεθα στο γήπεδο του Τσίπας Μπλοκ. Εδώ είμαστε μέσα. Απευθύνεται σε πελάτες της στήλης, οι οποίοι μόνο χθεσινοί δεν είναι. Δεκάδες είναι τα παραδείγματα που έχουν περάσει στην ιστορία. Τι κάνω; Δεν έχω άλλη επιλογή από το να χρησιμοποιήσω το όνομα του Δημήτρη Φιντιρίκου.
Τι συμβαίνει; Η καταραμένη δημοσιότητα. Αυτή είναι η κατάρα. Διαβάζεις από τον κάθε άσχετο, ακατάλληλο, ανεπίτρεπτο να εκφέρει άποψη, κ ιας η δικηγορική επιστήμη είναι ξεκάθαρη… Δεν βρίσκεται στη δικογραφία. Ούτε είναι ο κάτοχος της σουίτας, στο γνωστό ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης, που την πρωτοχρονιά, βιάστηκε η 24χρονη Γεωργία Μπίκα.
Με αφορμή όμως την ιστορία αυτή…Μαθαίνω ότι εξαφανίστηκαν, σαφώς όχι όλοι, κάποιο κομμάτι από την λίστα των υποτιθεμένων φίλων, αυλικών και συνεργατών. Τύποι που από αυτόν, άνοιξαν οι πόρτες, μπήκαν σε δουλειές, έγιναν μούρη, τους έμαθε ο ντουνιάς όλος. Στις παρέες, πουλάγανε την γνωριμία του. Και στην δύσκολη, έτρεχαν στην αγκαλιά του. Φοβερά πράγματα. Όπως το λέω και κουβέντα δεν σηκώνω. Όχι, βέβαια, ό,τι αυτό θα μείνει έτσι. Η επόμενη μέρα, μαθαίνω επίσης, θα έχει ξεκαθάρισμα γενικό, σε όλα τα επίπεδα.
Συμβουλή, λοιπόν. Παραίνεση. Σύσταση..Μην λυπάσαι κανέναν, γιατί ουδείς πιο αχάριστος του ευεργετηθέντος.
