Όμορφος, περήφανος, αγέρωχος, υπέροχος, αλλά και απόλυτα εύθραυστος και μελαγχολικός. Αυτός ήταν ο Montgomery Clift. Διαβάστε για τη μοναχική ζωή του ταλαντούχου, εξαιρετικά γοητευτικού σταρ που από την κορυφή του Hollywood βυθίστηκε στην παρακμή.
Τα όσα έχουν γραφτεί γι’ αυτόν τον άνθρωπο είναι σαν σενάριο από δραματική ταινία. Μέσα απ’ όλα αυτά τα γραφτά, διαφαίνεται πως αυτός ο όμορφος, σημαντικός ηθοποιός του Hollywood οδηγήθηκε αργά αλλά σταθερά στην αυτοκαταστροφή καθώς πνίγηκε στο αλκοόλ για να ξεπεράσει τις ανασφάλειες του, την παραμόρφωση του από ένα δυστύχημα και το γεγονός ότι δεν μπορούσε να παραδεχθεί ανοιχτά την ομοφυλοφιλία του.
Η διαρκής, επίμονη ερώτηση που έθετε στον εαυτό του, όπως φαίνεται από το ημερολόγιό του ήταν η ακόλουθη: “Πως να παραμείνω ευαίσθητος, ευάλωτος αλλά και ζωντανός ταυτόχρονα; Όσο πιο κοντά ερχόμαστε στον θάνατο, τόσο περισσότερο ανθίζουμε.”
Ο Edward Montgomery Clift ήταν ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Ήταν ένθερμος υποστηρικτής της υποκριτικής μεθόδου του Στανισλάφσκι και οι ερμηνείες του χαρακτηρίζονται από έντονη φυσικότητα. Στη σύντομη ζωή του συμμετείχε σε μόλις 17 ταινίες και προτάθηκε 4 φορές για το βραβείο Oscar.
Τα πρώτα χρόνια: Γεννημένος στην Ομάχα της Νεμπράσκα το 1920, ο Μοντγκόμερι Κλιφτ ήταν γιος του Γουίλιαμ Μπρουκς Κλιφτ, αντιπροέδρου της εθνικής τράπεζας της Ομάχα και της συζύγου του, Έθελ “Σάνι” Φογκ. Είχε μια δίδυμη αδερφή, τη Ρομπέρτα κι έναν μεγαλύτερο αδερφό, τον Γουίλιαμ Μπρουκς Κλιφτ τον νεώτερο. Η μητέρα τους, ανάθρεψε τα παιδιά της ως αριστοκράτες. Μια ομάδα εκπαιδευτικών είχε επιστρατευτεί για να κάνει μαθήματα κατ’ οίκον στα παιδιά. Ο Κλιφτ που έμαθε να μιλάει, γερμανικά, γαλλικά και ιταλικά, βρισκόταν στην εφηβεία του όταν πήγε για πρώτη φορά σε κανονικό σχολείο και η προσαρμογή ήταν πολύ δύσκολη για εκείνον.
Οι πρώτες επιτυχίες: Στα 13 του, ξεκίνησε μια μακρά θητεία στο Broadway και στα 18 του άρχισε να αναλαμβάνει πρωταγωνιστικούς ρόλους. Στα 28 του έχοντας πρωταγωνιστήσει σε 10 θεατρικές παραστάσεις έκανε το ντεμπούτο του στο Hollywood συμπρωταγωνιστώντας με τον Τζον Γουέιν στο γουέστερν Red River, 1948. Ακολούθησαν οι ταινίεςThe Search, Η κληρονόμος, The Big Lift κ.α. Πρέπει να σας πω ότι ο Μπίλι Γουάιλντερ έγραψε το ρόλο του ζιγκολό Τζο Γκίλις στην ταινία Sunset Boulevard αποκλειστικά για εκείνον, αλλά ο Κλιφτ αποφάσισε να τον απορρίψει την τελευταία στιγμή. Ο αντικαταστάτης του, ο Γουίλιαμ Χόλντεν ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Α΄ ανδρικού ρόλου για τον συγκεκριμένο ρόλο.
Τα χρόνια δόξας: Στις αρχές της δεκαετίας του ‘50 ο Κλιφτ ήταν ο πιο περιζήτητος νέος σταρ του Hollywood. Μόνος του αντίπαλος ήταν ο Μάρλον Μπράντο που αναδείχτηκε επίσης εκείνη την περίοδο. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης προσπάθησαν να δημιουργήσουν αντιπαλότητα μεταξύ των δυο κι τους συνέκριναν μονίμως λόγω της κοινής τους καταγωγής (κι οι δύο ήταν από την Ομάχα) και του παρόμοιου τρόπου ερμηνείας. Το 1951 ο Κλιφτ ερμήνευσε τον γνωστό του μέχρι σήμερα ρόλο στην ταινία Μια θέση στον ήλιο (A Place In The Sun), πλάι στην Ελίζαμπεθ Τέιλορ. Οι δυο τους δέθηκαν με μεγάλη φιλία, η οποία διήρκεσε μέχρι και το θάνατο του Κλιφτ. Η ταινία ήταν τεράστια επιτυχία το 1951 κι ο Τσάρλι Τσάπλιν δήλωσε ότι επρόκειτο για την καλύτερη αμερικανική ταινία όλων των εποχών. Ο Κλιφτ κέρδισε άλλη μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου και βρέθηκε συνυποψήφιος με τον Μπράντο που ήταν υποψήφιος για το Λεωφορείον ο πόθος (A Streetcar Named Desire, 1951). Νικητής όμως αναδείχτηκε ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ για την ταινία Η Βασίλισσα της Αφρικής (The African Queen).
Ο Κλιφτ για έναν χρόνο δεν εμφανίστηκε σε καμιά ταινία κι επανήλθε το 1953 με τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ Η Εξομολόγηση (I Confess), όπου υποδύθηκε με πειστικότητα έναν καθολικό παπά. Επόμενη ταινία του Κλιφτ ήταν το βραβευμένο με όσκαρ καλύτερης ταινίας From Here To Eternity, (1953) του Φρεντ Τσίνεμαν. Τα επόμενα τρία χρόνια ο Κλιφτ απείχε από τα κινηματογραφικά δρώμενα. Κατά τη διάρκεια αυτών των τριών χρόνων, απέρριψε τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στις ταινίες του Ηλία Καζάν Το λιμάνι της αγωνίας (On The Waterfront), που τον ρόλο πήρε τελικά ο Μάρλον Μπράντο και Ανατολικά της Εδέμ (East Of Eden), που τον ρόλο πήρε ο James Dean. Ο εθισμός του στο αλκοόλ και σε ναρκωτικές ουσίες και η μάχη του με τον ίδιο του τον εαυτό, τον είχαν καταβάλει. Οδηγούσε τον εαυτό του αργά αλλά σταθερά προς την καταστροφή.
Το ατύχημα: Το Μάιο του 1956, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του Όσα δε σβήνει ο χρόνος, ο Κλιφτ τράκαρε με το αυτοκίνητό του πάνω σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο, φεύγοντας από ένα πάρτι της Τέιλορ και του τότε συζύγου της Μάικλ Γουάιλντινγκ. Μόλις ακούστηκε ο ήχος που προκλήθηκε από το ατύχημα, η Τέιλορ έτρεξε προς το αυτοκίνητο του Κλιφτ απ’ όπου τον ανέσυρε και τον βοήθησε να αναπνεύσει αφαιρώντας ένα δόντι που είχε σφηνωθεί στο λαιμό του. Ο Κλιφτ, είχε σπάσει τη μύτη, την κάτω γνάθο και είχε κοπεί σε πολλά σημεία του προσώπου. Ήταν θαύμα το ότι ζούσε.
Όταν έφτασαν στο σημείο οι φωτογράφοι, η Ελίζαμπεθ Τέιλορ τους είπε ότι αν τραβήξουν φωτογραφίες του τραυματία στην κατάσταση που ήταν, θα φρόντιζε η ίδια να μην ξαναβρεί κανείς τους δουλειά στο Hollywood.
Οι γιατροί είπαν ότι ζει από θαύμα. Όμως το πρόσωπό του είχε παραμορφωθεί. Χρειάστηκαν χρόνια χειρουργικών επεμβάσεων για να επανέλθει. Αυτή η περιπέτεια, τα βαριά παυσίπονα φάρμακα, η κατάχρηση αλκοόλ τον έκαναν να μοιάζει ηλικιωμένος. Και κάπως έτσι ξεκίνησε αυτό, που ο δάσκαλος του στο Actor’s Studiο χαρακτήρισε: “Η πιο μακρά αυτοκτονία στην ιστορία του Hollywood”.
Οι τελευταίες ταινίες: Η καριέρα του στο Hollywood μετά το ατύχημα, έχει χαρακτηριστεί ως αργή αυτοκτονία, λόγω της κατάχρησης χαπιών και αλκοόλ. Επόμενη του ταινία ήταν το Lonelyhearts (1958), ενώ ακολούθησε η συνεργασία του με τον Μάρλον Μπράντο στο φιλμ του Έντουαρντ Ντμίτρικ Ο χορός των καταραμένων. Το 1959 συνεργάστηκε για τρίτη και τελευταία φορά με την Ελίζαμπεθ Τέιλορ στην κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού του Τένεσι Γουίλιαμς Ξαφνικά, Πέρυσι το Καλοκαίρι (1959). Στη συνέχεια το 1960 πρωταγωνίστησε στην ταινία του Ηλία Καζάν Λάσπη στ’ αστέρια (1960) και το 1961 κέρδισε την τελευταία του υποψηφιότητα για Όσκαρ στην ταινία του Στάνλεϊ ΚρέιμερΗ δίκη της Νυρεμβέργης (1961), όπου εμφανίστηκε μόλις δώδεκα λεπτά.
Την ίδια χρονιά εμφανίστηκε στην ταινία του Τζον Χιούστον The Misfits, πλάι στην Μέριλιν Μονρόε και τον Κλαρκ Γκέιμπλ. Η ταινία αυτή έμελλε να είναι η τελευταία τόσο του Γκέιμπλ όσο και της Μονρόε. Ο Γκέιμπλ πέθανε λίγο μετά τη λήξη των γυρισμάτων κι η Μονρόε ένα χρόνο αργότερα. Το 1966 πέθανε και ο ίδιος απο καρδιακή προσβολή.
Ο Θάνατος: Ο Κλιφτ είχε περάσει όλη την ημέρα της 22ας Ιουλίου του 1966 στο σπίτι του στη Νέα Υόρκη, όπου ζούσε με τον γραμματέα του Λορέντσο Τζέιμς. Ο Τζέιμς στη 1 π.μ της 23ης πήγε στο δωμάτιό του για να τον καληνυχτίσει και τον ρώτησε αν ήθελε να δει την ταινία Οι αταίριαστοι την οποία πρόβαλε η τηλεόραση και στην οποία πρωταγωνιστούσε. Η απάντηση ήταν ένα απόλυτο «Όχι». Αυτή ήταν κι η τελευταία φορά που ο Κλιφτ μίλησε σε άνθρωπο. Στις 6 π.μ. της 23ης βρέθηκε να κείτεται γυμνός στο κρεβάτι του. Είχε πεθάνει από έμφραγμα λόγω απόφραξης των στεφανιαίων αρτηριών.
Η προσωπική του ζωή:Ο Κλιφτ ήταν ομοφυλόφιλος όπως είπαμε, κάτι που τον ταλαιπώρησε σ’ όλη του την ζωή. Το Hollywood δεν σήκωνε αστεία με τέτοια θέματα. Όλοι οι gay σταρς – άντρες & γυναίκες – απαγορευόταν να ζήσουν ως gay. Η Πατρίτσια Μπόσγουορθ, φίλη της οικογένειας και συνεργάτιδα του, δήλωσε ότι: «Ο Μόντι είχε σχέσεις τόσο με άνδρες, όσο και με γυναίκες. Μετά το ατύχημά του προσέθεσε στην προσωπική του ζωή και τα χάπια για τον πόνο, καταβάλλοντας έτσι την υγεία του». Ο ίδιος είχε δηλώσει:
“Αγαπώ τους άντρες στο κρεβάτι, αλλά περισσότερο αγαπώ τις γυναίκες”
-nikosonline.gr
