Δημήτρης Φιντιρίκος. Όνομα που παραπέμπει σε παράγοντα, σε παίκτη κορυφαίας κλάσης. Έχει σημασία το όνομα. Άλλο να σε λένε Μπαρπούτσαλο, άλλο Μελιδώνη. Μελισσά. Η σκέψη πάει στο μέλι, σε κάτι γλυκό. Ο Δημήτρης Φιντιρίκος είναι και χαμογελαστός. Συμπαθής. Φάτσα κινηματογραφική. Γοητευτικός. Σαγηνευτικός. Από μικρό παιδί μαγνητίζει. Το ‘χει, ρε παιδί μου.
Για να θεωρηθεί κάποιος πραγματικά μεγάλος, στην εξίσωση, χρειάζεται και το άλλο, όμως. Να είναι και συμπονετικός. Πονόψυχος. Τι είναι αυτό; Να φέρεται με ευσπλαχνία και ευαισθησία προς τους άλλους. Να έχει προσόντα μεγάλης καρδιάς. Μόνο τότε θα τον πεις σπουδαίο. Να είναι ο αρχηγός στο power game, και να τον νοιάζει και οι από κάτω, του πρώτου και του δεύτερου επιπέδου, του τρίτου και του τέταρτου. Να έχει την έννοια όλης της πυραμίδας, διαφορετικά δεν περπατάει το story megalos.
Αυτό του Δημήτρη Φιντιρίκου περπατάει πολύ. Για αυτό τον βράβευσε ο Πρόεδρος Unesco Πειραιώς & νήσων κ. Ιωάννης Μαρωνίτης. Με καθαρά ανθρώπινα κριτήρια.
