Όλοι πλέον έχουν αποδεχθεί ότι η ανηφόρα του Θοδωρή Φέρρη, του αγαπημένου τραγουδιστή, της πιτσιρικαρίας και των πιο μεγάλων, όλων των ηλικιών, δεν είναι παραμυθάκι για τα παιδάκια. Δεν κοροϊδεύει. Δεν είναι απάτη. Δεν έσκασε σαν φωτοβολίδα. Δεν ήρθε για να φύγει. Ουδείς, ακόμα και ο πιο πορωμένος χριστιανός της νύχτας, υποστηρίζει ότι είναι αληθινός. Αυτό συζητιέται και είναι το σωστό, με αφορμή τη εμφάνιση του στην Πάτρα, που ήταν η εμφάνιση πραγματικά διαστημική, ιστορία βγαλμένη από άλλες εποχές.
Ότι ο Φέρρης είναι πραγματικά μεγάλος, το ίδιο μεγάλος είναι ο Ρέμος, ο Βέρτης, ο Αργυρός, ο Οικονομόπουλος, οι Melisses, όσοι μετρημένοι στα δάχτυλα κρατούν σήμερα το λάβαρο της θρησκείας. Όσοι είναι αληθινοί, υπαρκτοί, που γράφουν χιλιόμετρα πολλά, παρ’ ό,τι διόμισυ χρόνια είναι στο γκουβέρνο, είναι υποχρεωμένοι να πηδάνε το ένα παλούκι καπάκι μετά το άλλο. Και ελάχιστοι τραγουδιστές έχουν γλυτώσει την απώλεια μονάδων.
Έτσι είναι. Οι πιστοί, και οι ενήλικες πιστοί, αποκαλούν φουσκωμένο τον Φέρρη. Το λένε τα γκάλοπ. Είναι πια βαριά φιγούρα, επιβλητική. Επόμενο, όμως. Χάνουν, λοιπόν, οι άλλοι, αλλά κερδίζει συνεχώς αυτός. Που πλέον δεν είναι ο Φέρρης του Nalu, αλλά τou Romeo. Φοβερό κι αυτό. Ο Φέρρης δεν μιλάει πια με τα μικρά και τα μεσαία μαγαζιά. Σαν μικρός. Ούτε μια πρόταση που να έχει σχέση με το μέτριο βγαίνει πλέον από το στόμα του. Μιλάει σαν μεγάλος.
Τι σημαίνει αυτό; Όπως πάει το πράμα, ο Φέρρης δεν θα χωράει στο Romeo, θα χρειαστεί να ψάξουν για μεγαλύτερο μαγαζί οι δικοί του. Ψάχνουν ήδη.
Διαβάστε ακόμα : Φέρρης, από τις θρυλικές εποχές ΠΑΣΟΚ
