Τον κόβεις για σκορπαλευρά, άσωτο, σπάταλο τον Δήμου; Σε καμιά περίπτωση. Δεν του μοιάζει. Δεν του κολλάει. Και στο φινάλε, άλλο ένας large κύριος, που έτσι τον έχουμε συνηθίσει και τον συμφέρει να είναι η δημόσια εικόνα του, και άλλο να ξοδεύει όλη η σημαντικό κομμάτι της περιουσίας του, που μόνος του δημιούργησε και δεν βρήκε τίποτα από τον πατέρα του, σε ενέργειες και προσπάθειες, που δεν πιστεύει δυνατά. Που δεν έχουν μέλλον.
Τότε, γιατί ο συνεπής και υποδειγματικός εργοδότης στη βιομηχανία του πετρελαίου, με προσωπική του απόφαση και όχι των συμβούλων του, ανοίγει ξανά την χορηγική πόρτα του. Στο Διαγόρα, της περιοχής Βραχνεΐκων, μιας ποδοσφαιρικής ομάδας Γ Εθνικής, που της την είχε κλείσει πριν 4 χρόνια και βάλε.
Καθόλου ανεξήγητο. Καθόλου Παρανοϊκό. Καθόλου κουφό. Διότι φέτος βλέπει αξιοπρέπεια και σοβαρότητα, ότι δεν μιλάνε καφενειακά. Επιτρέπεται να γίνει πάλι σύμμαχος, συνεργάτης, βοηθητής, ενισχυτής τους.. Ιδίως όταν ξέρει την μέγα αλήθεια, της δήθεν ερασιτεχνικής Γ΄ Εθνικής. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν ήταν γνήσια ερασιτεχνικό. Γι’ αυτό και ποτέ- ακόμα- δεν έγινε γνήσια επαγγελματική. Μια ζωή κυκλοφορεί μπασταρδεμένα. Κι όμως, χωρίς τα λεφτά δεν γίνεται να φτιάξει ομάδα αξιώσεων και απαιτήσεων καμιά.
Τέλος πάντων, ο Σπύρος Δήμου, που μέχρι να δραστηριοποιηθεί στον Διαγόρα Βραχνεΐκων, δεν είχε καμιά σχέση με το αντικείμενο, λογικά πάντα, θα ταυτιστεί ξανά μαζί του. Όμως προσέξτε το πως. Στη μπλούζα, στο γήπεδο, στις σελίδες στα κοινωνικά δίκτυα, με επιγραφή της εταιρίας της, της Westenergy. Έτσι μόνο. Καθόλου με μεγαλομέτοχο, διοίκηση και την οπαδική πελατεία.
Διαβάστε επίσης : Ο Δήμου την μοιράζει την …πίτα
