…. που έγινε Δημήτρης (Γιαννακόπουλος)
(…) Για πολλά χρόνια ήταν ο Δημητράκης. Αυτός που έρχεται για να διαδεχθεί. Αυτός που νομοτελειακά θα έπαιρνε στα χέρια του μια αυτοκρατορία. Με τα χρόνια το Δημητράκης έγινε σκέτο Δημήτρης. Τώρα πια είναι Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Ο μοναδικός εν ζωή ενήλικας Γιαννακόπουλος (η κόρη του Θανάση, η Κατερίνα Γιαννακοπούλου επέλεξε να απέχει από την ανάμειξη με τα κοινά του Παναθηναϊκού), ο συνεχιστής του ονόματος, της παράδοσης, της ευθύνης.
Ο μοναδικός συνεχιστής μιας επιχειρηματικής δυναστείας, αλλά και της πιο επιτυχημένης ελληνικής ομάδας όλων των εποχών στα ομαδικά σπορ. Βαρύ φορτίο. Δυσβάσταχτο, όσο προετοιμασμένος κι αν είσαι με κάτι που έμοιαζε από καιρό ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Αίφνης, τα κλειδιά ενός κολοσσού όπως η Βιανέξ βρίσκονται κυρίως στα δικά του χέρια ως κυρίαρχος στο μετοχολόγιο της εταιρίας. Η ευθύνη για το αύριο εκατοντάδων οικογενειών βαραίνει τις δικές του πλάτες. Η μοίρα του μπασκετικού τριφυλλιού εναποτίθεται στους ώμους του. Όλες πια οι αποφάσεις, μικρές ή μεγάλες, σημαντικές ή ασήμαντες περνούν στα δικά του χέρια. Όλες. Μόνο που τώρα πια δεν μπορεί να ζητήσει τις πολύτιμες συμβουλές του Παύλου, του Κώστα ή του Θανάση. Δεν μπορεί να πατήσει στην πείρα, στο επιχειρηματικό τους δαιμόνιο, δεν μπορεί να επωφεληθεί από το κύρος ή το ανάστημα τους. Τώρα όλα πρέπει να τα κάνει μόνος. Θα ερχόταν κάποτε αυτή η ώρα, αλλά τώρα ίσως να έπεσαν όλα μαζεμένα.
Τώρα πια, δεν είναι απλά ο γιος του «Παύλου του Θεού», είναι εκείνος ο Πατριάρχης της οικογένειας Γιαννακόπουλου. Εκείνος είναι ο κλειδοκράτορας της Βιανέξ. Κι ο κυβερνήτης του Παναθηναϊκού σε μπάσκετ, Ερασιτέχνη. Ίσως τώρα που γίνεται αυτή η σκληρή καταμέτρηση, να αντιλαμβάνεται κι ο ίδιος πόσο πολλά μαζεύτηκαν να διαχειριστεί.
Στις 22 Ιουνίου ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θα κλείσει τα 45 του, διανύει την πιο ενεργή περίοδο της ζωής κάθε άνδρα. Συνάμα, θα κλείσει μία γεμάτη επταετία στο τιμόνι της ΚΑΕ με τα (πολύ) καλά του και τα (πολύ) κακά του. Επτά χρόνια τόσο έντονα, με τόσα πολλά ups και downs που ισοδυναμούν με μία παραγοντική ζωή ολόκληρη.
Δεν είναι ο στόχος να γίνει καταγραφή των θετικών και αρνητικών πεπραγμένων του, των κατακτήσεων και των λαθών, τα ξέρουμε και τα ξέρει.(…)
– από κείμενο του Βασίλη Παπαθεοδώρου στο SDNA, υπό τον τίτλο Kουβαλώντας τα κλειδιά και τις ευθύνες του Πατριάρχη της οικογένειας Γιαννακόπουλου
