Πάω στο γήπεδο να δω μπάλα. Πάω στο Μέγαρο Μουσικής να ακούσω μουσική. Πάω στο καζίνο να παίξω ρουλέτα ή στην εκκλησία να μου πει ο παπάς το λόγο του Θεού. Πάω παραλία να κολυμπήσω ή πλατεία να πιώ καφέ, να δοκιμάσω παγωτό, να βρεθώ με την παρέα.
Δεν το συζητάμε αυτό. Είναι τελειωμένο. Και επειδή είπαμε, αυτά είναι τελειωμένα, πολυσυζητημένα, μου κάνει την ίδια ανάγκη, το ίδιο κέφι, να γίνω θεατής στο instagram του Δημήτρη Φιντιρίκου. Να δω ποιον άλλον βοήθησε, που είχε ανάγκη, γι’ αυτό ή για κείνο το ζήτημα. Μόνο αυτό, τίποτα άλλο. Και είδα.
Σε δωρεά μικροσκοπίου τεράστιας αξίας στο Παθολογοανατομικό Τμήμα, του Γενικού Νοσοκομείου Παίδων Αθηνών “Παναγιώτη και Αγλαΐας Κυριακού”, προχώρησε ο 35χρονος επιχειρηματίας. Δεν του κάθεται καθόλου καλά, δεν το χωνεύει με τίποτα, αυτός να είναι μέσα στα λούσα και την ίδια στιγμή, να υπάρχουν άλλοι συνάνθρωποί του, λιγότερο “τυχεροί”, που δίνουν αγώνα καθημερινό, μεγάλο και δύσκολο, και κανείς να μην μην τους συνδράμει. Να μην ανταποκρίνoνται οι “δυνατοί” στο κάλεσμα τους, και όχι μόνο αυτό, αλλά να αντιμετωπίζονται κοινωνικά και ως λεπροί. Απαράδεκτο για Dimi Fidi αυτά.
