Να χρωστάει στον έναν, στο άλλον. Να χρωστάει σε δεκάδες ανθρώπους, σε όποιον μιλάει ελληνικά, αλλά και στις γλώσσες τις άλλες, και τι θες να κάνει ; Να κολλήσει στη γωνιά και στη μούγκα ; Όχι! Αυτά τα ξεχνάμε, διότι είμαστε και θα είμαστε για πάντα, στο Ελλαδιστάν. Να το πω αλλιώς: Όχι είμαστε η Κολομβία, που λέει και ένας φίλος μου, μεγάλος και σοφός… Τι, όμως έκανε ; Κάτι, άλλο ρε παιδί μου, που δεν βγαίνει εύκολα να το πεις.
Δεν είμαι υπερβολικός. Η ιστορία. Ένας επιχειρηματίας στη Μύκονο, το χει δει καουμπόης, δυτικός, άγριος. Δεν λέει να βάλει μυαλό ο έτσι. Δεν τρέχει τίποτα αν οι εργασίες που κάνει, μάλλον που θέλει να κάνει, είναι παράνομες, γιατί καταλαμβάνουν μέρος της παραλίας. Της περιουσίας του κόσμου. Δεν τρέχει τίποτα αν οι κάτοικοι, ο δήμαρχος, η αστυνομία, τον σταμάτησαν μια φορά. Δεν βάζει μυαλό.
Το καλοκαίρι μας κλείνει το μάτι και πήγε να κάνει το ίδια κομπίνα. Μάλιστα, την ίδια μέρα, που ο δήμαρχος Κωνσταντίνος Κουκάς, λείπει σε επίσημο ταξίδι στην Αλβανία. Όμως με το που το έργο, πήγε να επαναληφθεί, οι συνεργάτες του, οι άνθρωποι του στο δήμο, τον έβγαλαν ασπροπρόσωπο. Αμέσως ειδοποίησαν την αστυνομία, η οποία έχει επιληφθεί πλέον της διαδικασίας, ώστε να σταματήσει κάθε εργασία.
Από μια άποψη το πράμα έχει την τραγωδία του. Να λείπει η γάτα και το ποντίκι.. να νομίζει, ότι θα βρει την πίστα, να χορέψει..
