Είναι Χριστιανός ορθόδοξος. Μαγκιά του. Το αυτό αν ήταν Βουδιστής. Μουσουλμάνος. Σιντοϊστής. Τοποθετημένος, δεξιά, κεντροδεξιά, κεντροαριστερά, αριστερά, ακροαριστερά, πισώπλατα, βορειοανατολικά, ξώφαλτσα, εναέρια, υπόγεια, περπατά με ψηλά στο κεφάλι, με βήμα σημειωτόν, με κωλοτούμπες. Δικαίωμα του καθενός, να ορίζει την ένταξή του, σε όποιον θεό κάνει κέφι, την όποια ιδεολογία, τον έχει βαρέσει. Αυτό είναι δημοκρατία, άλλωστε. Ο καθένας να δηλώνει ότι θέλει. Να νομίζει ότι οι δικές του θέσεις είναι οι σωστές. Αυτό κουβεντιάζουμε.
Παρακάτω. Εδώ είμαστε. Που; Αφού έτσι είναι, γιατί ενοχλήθηκαν κάποιοι, με την δήλωση του Νίκου Οικονομόπουλου : «Ναι, είμαι ο Χριστιανός ο Ορθόδοξος, πειράζει;». Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Κι δεν το καταλάβω, γιατί ο πατρινός τραγουδιστής, μίλησε για το που ανήκει αυτός. Δεν κάνει προπαγάνδα, δεν έχει τυχοδιωκτισμό. Δεν προσπαθεί να πείσει εμένα, άλλου θειικού προσανατολισμού, να με κερδίσει, να πάω στη δική του ομάδα. Έτσι είναι.
Τι σου λέει ο Οικονομόπουλος. Σου κάνω μετάφραση. Εγώ, κύριε, είμαι αυτό που είμαι. Ναι, έχουμε διαφορετικά πιστεύω, φρονήματα, ιδέες, απόψεις. Αλλά εσύ γιατί δεν με σέβεσαι; Τι, δηλαδή; Με ζυγίζεις για άτομο της πλάκας, που δεν ξέρω τι λέω, γιατί είμαι μ’ αυτόν ή τον άλλο Θεό. Ή, εννοείς πως δεν έχει σημασία τι είμαι εγώ, άσχετα ποιος είμαι εγώ.
