‘Αν κάποτε αγαπήσω γυναίκα, δεν θέλω να την αποκτήσω ποτέ, για να μην την χάσω… ”. Τούτη την κουβέντα ποιος άνδρας την λέει; Ποιος άνδρας σκέπτεται έτσι; Αυτός που αναζητεί γυναίκα ικανή και για πνευματικό έρωτα. Διαβάστε τον:
… Ο έρωτας δεν δέχομαι ότι είναι εκείνο το τυφλό πάθος που γεννάει τις τραγωδίες της ζωής, όσο καίνε οι φλόγες του, και όταν σβήνουν προκαλεί τις πιο αστείες κωμωδίες που παίζονται, επειδή η κάψα παραμένει.
Ο έρωτας δεν αρχίζει ποτέ και δεν τελειώνει ποτέ, δεν είναι δυνατός παρά μονάχα ανάμεσα σε δύο πλάσματα που σκέφτονται ίδια, αισθάνονται ίδια, κι έχουν την ίδια βούληση. Όταν συναντιούνται αυτά τα δύο πλάσματα ξέρουν από την πρώτη στιγμή πώς ανήκουν το ένα στο άλλο, χωρίς κανείς να τους το λέει, καμία γνώση να τα οδηγεί, καμία ηδονή να τα έλκει, καμία πείρα να τα καθοδηγεί. Κι όμως το γνωρίζουν, και η κάθε ώρα, η κάθε μέρα, ο κάθε χρόνος όσο είναι μαζί απλά τους το επιβεβαιώνουν.
Ο αληθινός έρωτας σταματάει μονάχα με τη ζωή, ίσως να μη σταματά ούτε τότε. Επειδή, αν κάτι επιζεί περισσότερο από μας, αυτό είναι ό,τι καλύτερο έχουμε μέσα μας, και μέσα απ’ αυτό το καλύτερο, ο έρωτας εξακολουθεί να ζει. Δεν ξέρω αν εξέφρασα με σαφήνεια αυτό που μου παρουσιάζεται τόσο ξεκάθαρα μέσα στην ψυχή μου.
Για μένα, ο έρωτας είναι πρώτα απ’ όλα το πνευματικό δόσιμο μας σ’ ένα άλλο πρόσωπο. Δίνουμε την ψυχή μας με αντάλλαγμα μία άλλη ψυχή. Όλοι οι άνδρες νοιώθουν αυτή την ωραία τάση, αλλά τους οδηγεί, σχεδόν όλους, προς το άλλο φύλο όπου φοβούμαι δεν θα βρουν ποτέ ικανοποίηση, επειδή χιλιάδες αισθησιακοί παράγοντες σκοτίζουν την επιλογή τους. Σίγουροι είναι πώς βρήκαν τον έρωτα, αλλά πολύ γρήγορα βλέπουν πώς ξεγελάστηκαν, και τότε αναζητούν κάποιον άλλον, όμως το μόνο που καταφέρνουν είναι να ξεγελαστούν και πάλι. Αλήθεια, είναι έρωτας ιδανικός αυτός ή διαρκής αναζήτηση της ηδονής, που καταλήγει στη βαρεμάρα και στην αηδία. Έρωτας που μας ανεβάζει ή μία ζοφερή και εγωιστική αναδίπλωση στον εαυτό μας.
Φοβάμαι τον έρωτα μόνο και μόνο επειδή τρομάζω πολύ τις φθορές που επιφέρει. Αν κάποτε αγαπήσω γυναίκα, δεν θέλω να την αποκτήσω ποτέ, για να μην την χάσω. Υπάρχει άραγε γυναίκα ικανή για πνευματικό έρωτα; Η απόπειρα να τον δοκιμάσω όσο κι αν περικλείει ενδιαφέρον, είναι απίθανο να το ρισκάρω.
Το καλύτερο, το πιο ευγενές συναίσθημα, αυτό που μας προσφέρει τις περισσότερες ευχαριστήσεις, είναι η φιλία ενός άντρα με άλλον άντρα, επειδή μονάχα αυτή βασίζεται στην ταυτότητα σκέψεων και αισθημάτων, Και μονάχα αυτή είναι απόλυτα πνευματική.
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ είναι απόσπασμα της νουβέλας Ο Έρωτας του Πλάτωνα, του Λεοπόλδ φον Ζάχερ Μαζόχ, που πέθανε πριν τα 60 χρόνια του, το 1895, στις 9 Μαρτίου. Καθηγητής της Ιστορίας, ένα τρυφερό ανθρώπινο πλάσμα ο πολύ ταλαντούχος συγγραφέας, από το όνομα του οποίου προήλθε η λέξη ”Μαζοχισμός”.
-apodytiriakias.gr
