Τι θα πει ομάδα; Οι παίκτες που βγαίνουν στο γήπεδο και φοράνε μια φανέλα, να είναι πράγματι μια ομάδα.
Τι άλλο; Να απασχολεί αυτούς που αποφασίζουν. Μ΄άλλα λόγια, να έχει πελατεία, οπαδούς, θαυμαστές, να μετράει, να ζυγίζει. Ουδείς ενδιαφέρεται για την… ομάδα, η οποία σήμερα δεν πουλάει, δεν απασχολεί, δεν γεμίζει την κερκίδα, είναι άνεργη στο κομμάτι αυτό.
Τι άλλο; Να μην αρχίσουν τα χιλιοπεγμένα, εγώ είμαι η φίρμα και δεν δέχομαι κανένα καπέλωμα από κανέναν άλλο. Στο που και πως θα μπουν τα ονόματα στη μαρκίζα. Ποιο δεξιά, ποιο αριστερά, ποιο μ’ αυτά, ποιο εκείνα τα γράμματα, ποιο πάνω απ’ όλους, ποιο δίπλα μ’ άλλο.
Τι άλλο; Παιχνίδι σε νυχτερινό γήπεδο χωρίς Αρχηγό, ηγέτη, δεν γίνεται. Αυτός θα κληθεί να εμπνεύσει και να ενώσει.
Τι άλλο; Αυτός, ο αρχηγός. Να ορίσει Το Νο 2 άτομο στην ομάδα. Πρώτα το αφεντικό, κι αμέσως μετά ο προπονητής.
Μια παρένθεση, ακόμη, πριν μπούμε στο ψητό. Κακώς ή καλώς, ευτυχώς ή δυστυχώς αυτά είναι τα κόζα. Αυτά είναι λεπτά θέματα στον κόσμο της νύχτας. Τα ακολουθούν, τα ασπάζονται, μάλιστα ευλαβικά πια, ακόμη και τα μεγάλα μαγαζιά, οι λεγόμενες ”μεγάλες ομάδες”, γιατί προφανώς θέλουν να έχουν στενή σχέση με το μεροκάματο, να έχουν ψηλά το κεφάλι. Πρωτάθλημα και το κύπελο να κατακτήσουν.
Χθες Παρασκευή 12 Νοεμβρίου, έκανε την επανεμφάνισή μετά από πολλά χρόνια, στο πρωτάθλημα “η Αθήνα τη νύχτα, μετά τον κορωνοϊό”, το ιστορικό Lido, Στο Κολωνάκι. Ακόμα και αυτός που δεν βρέθηκε, αλλά έριξε μια ματιά στα social media, είναι απίθανο να μην αντιληφθεί, πως το παιχνίδι εξελίχθηκε. Ήταν κάτι πολύ περισσότερο από μια νίκη. Και από ένα τρίποντο πρεμιέρας. Όλοι, από τους αντιπάλους του πρωταθλήματος, αλλά και σε τρίτους, λοιπούς συγγενείς, μιλούν για παιχνίδι κορυφής, για έναν μεγάλο θρίαμβο.
Το άλλο. Οι νέοι τραγουδιστές, παρουσιάσθηκαν “πορωμένοι”, συνεννοούνταν με κλειστά τα μάτια, είχαν απίστευτη χημεία. Τους έβλεπες και έλεγες “μασάνε σίδερα”. Δεν απομακρύνονταν από το χώρο της ευθύνης τους. Καλύπταν κενά, συμπαίκτες, αλλάζαν θέση, αλλά ποτέ δεν αφήναν εκτός ελέγχου την περιοχή του. Και επομένως, ξεχώρισαν…Και μπράβο τους.
Ασφαλώς δεν έλειπαν τα γερά πιστόλια, ήταν ο Γιώργος Τσαλίκης και ο Μανώλης Κονταρός.
Υπάρχει και ο επιχειρηματίας Θανάσης Παπαγεωργίου, να πούμε. Να μην το ξεχάσουμε. Πλάκα κάνουμε; Κάθε άλλο παρά πλάκα! Μαρκίζα, ταμπέλα, βαριά, ασήκωτη. Ένας από αυτούς που «διαμόρφωσαν» την αθηναϊκή νύχτα. Στην πρώτη γραμμή και στους μεγάλους της, την τελευταία 20ετία, τουλάχιστον. Αρχές 2000, ήταν σαν μονοπώλιο. Μοιάζει και κινείται σαν λύκος, με ανώτερη όραση, ακοή και όσφρηση.
Κανέναν δεν θα αφήσουμε απέξω. θα συμπεριλάβουμε στη σούμα και τον μάνατζερ Ανδρέα Τσαμπούκο. Που παλεύει τόσα χρόνια, και να τώρα ο Παπαγεωργίου, του δίνει την ευκαιρία, να δείξει το κάτι παραπάνω. Το πρώτο δείγμα του, πάντως, που έδειξε χθες, ήταν πολύ, πολύ θετικό.
Κυρίως, όμως, από τη νίκη σε τέτοιο ματς, ο θριαμβευτής, στην περίπτωση του Lido, είναι η αυτοπεποίθηση με το τσουβάλι, που πήρε για τη συνέχεια.
Δείτε ΕΔΩ και ΕΔΩ πλούσιο φωτογραφικό και οπτικοακουστικό υλικό.
