Σήμερα, στα 76 της χρόνια, συνεχίζει τον ακούραστο αγώνα για την ισότητα.
«Η πλουσιότερη συγγραφέας του κόσμου». Διαβάζοντας την πρόταση αυτή, ένα είναι το όνομα που μας έρχεται στο μυαλό, αυτό της J. K. Rowling. Έχει, άλλωστε, γράψει επτά best-sellers που έγιναν επιτυχημένες ταινίες κι έχτισε μία αυτοκρατορία. Κάνουμε, όμως, τεράστιο λάθος. Ο άνθρωπος που έχει καταφέρει να ξεπεράσει τόσο εκείνη, όσο και τον κορυφαίο Stephen King, είναι η Elisabeth Badinter.
Η φεμινίστρια φιλόσοφος και συγγραφέας θεωρείται μία από τις πιο εκκεντρικές λόγιες της γενιάς της. Γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου του 1944 στη Γαλλία. Πατέρας της, ο Marcel Bleustein Blanchet, ιδρυτής της πρώτης μεγάλης διαφημιστικής εταιρείας των Παρισίων, Publicis. Ήταν ένας αυτοδημιούργητος άνδρας, προερχόμενος από Ρωσοπολωνούς μετανάστες. Σταμάτησε το σχολείο στα 12 του χρόνια για να εργαστεί και να βοηθήσει την οικογένειά του και ποτέ δε θεώρησε τη γυναίκα υποδεέστερη. Το ίδιο και η σύζυγός του και μητέρα της Elisabeth, Sophie Vaillant.
Μεγαλώνοντας σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, δεν μπορούσε να καταλάβει το λόγο που η ισότητα δεν ήταν δεδομένη για όλους. Στα 16 της ήταν που αποφάσισε να ασχοληθεί ενεργά με το φεμινισμό, όταν διάβασε το Δεύτερο Φύλο της Simone de Beauvoir. Αποφάσισε πως δε θα συμβιβαζόταν με τίποτα λιγότερο από εκείνα που επιθυμούσε και δε θα άφηνε καμία άλλη να μείνει πίσω.
Σπούδασε, τελικά, Φιλοσοφία και μόλις αποφοίτησε, παντρεύτηκε το δικηγόρο Robert Badinter. Ήταν επίσης λόγιος και υπέρμαχος της ισότητας, ενώ διατέλεσε Υπουργός Δικαιοσύνης από το 1981 έως το 1986, επί Francois Mitterand.
Από το 1966 έως το 1970, κάνοντας παράλληλα το μεταπτυχιακό της, η Elisabeth έφερε στη ζωή τρία παιδιά. Πάλευε να συνδυάσει τη μητρότητα με τη μελέτη, τις εξετάσεις με τη φροντίδα του σπιτιού. Το 1973, πήρε το διδακτορικό της και ξεκίνησε να διδάσκει Φιλοσοφία στο Πολυτεχνίο του Παρισιού, ενώ ήρθε σε επαφή με τη γραφή.
Από την αρχή της συγγραφικής της καριέρας, ασχολήθηκε με αρκετά αμφιλεγόμενα ζητήματα. Πηγή έμπνευσής της ήταν πάντα ο φεμινισμός και η πίστη της στον διαφωτιστικό ορθολογισμό και τον ουνιβερσαλισμό. Το 1980, κυκλοφόρησε το L’ Amour en plus, το οποίο πραγματεύεται την ιστορία της μητρικής αγάπης από τον 17ο έως τον 19ο αιώνα. Σ’ αυτό της το έργο έθιξε ένα σημαντικό ζήτημα: Η μητρική αγάπη είναι, άραγε έμφυτο χαρακτηριστικό της μητέρας ή χτίζεται σταδιακά; Εκείνη, υποστήριξε το δεύτερο.
Τέσσερα χρόνια μετά, ήρθε το Emilie, Emilie ou l’ ambition feminine au XVIIe siècle και το 1985 το Les “Remonstrances” de Malesherbes.
Το βιβλίο που την καθιέρωσε ως μία από τις κορυφαίες των Γραμμάτων, είναι το L’un est l’autre που εκδόθηκε το 1987. Σ’ αυτό ανέλυσε τα χαρακτηριστικά των δύο φύλων που, όπως προστάζει η κοινωνία, συμπληρώνουν το ένα το άλλο και στα προβλήματα που προκύπτουν όταν αυτά καταπιέζονται. Η συγγραφέας κατέληξε στο συμπέρασμα πως μία νέα εποχή φυλετικών ομοιοτήτων θα οδηγήσει σε αλλαγή της ταυτότητας των φύλων και την επανάσταση στις ηθικές αξίες.
Το 1988, μαζί με το σύζυγό της, έγραψαν τη διατριβή τους πάνω στο μεγάλο Διαφωτιστή Μαρκήσιο de Condorcet και έπειτα, το 2003, για να χαλαρώσει ασχολήθηκε με το εικονογραφημένο παιδικό Voyage en Laponie de Monsieur de Maupertuis.
Ποτέ δεν έπαψε να ενδιαφέρεται για τα δικαιώματα της γυναίκας και το φεμινισμό, τον οποίο αντιμετωπίζει ως μία από τις σημαντικότερες επαναστάσεις της σύγχρονης ιστορίας. Το 2003 τόλμησε να κατακρίνει, με το Fausse Route, μία ομάδα ακτιβιστριών που υποστήριζαν πως τα δυο φύλα είναι εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους. Αυτή τους η άποψη, τόνιζε η Elisabeth Badinter, οδηγούσε στη θυματοποίηση της γυναίκας και την αντίληψη ότι είναι πράγματι οι «αδύναμες». «Ο άνδρας δεν είναι ο εχθρός», δήλωσε σε συνέντευξή της. «Είναι ανάγκη να παλέψουμε για την ισότητα με τους άνδρες, όχι εναντίον τους».
Είναι αντίθετη με κάθε μορφής διάκριση, ιδιαίτερα με τις θρησκευτικές. Θεωρεί πως η υποχρέωση των μουσουλμάνων να κρύβουν τα μαλλιά τους για να μην προκαλούν είναι υποτιμητική για το γυναικείο φύλο και καταπατά θεμελιώδη δικαιώματα. Το 1989, μάλιστα, έγραψε ανοιχτή επιστολή προς τον Υπουργό Παιδείας, Lionel Jospin, απαιτώντας να απαγορευτεί η χρήση της μαντήλας από τις μαθήτριες. «Αν επιτραπεί αυτό», τόνισε, «η γαλλική δημοκρατία θα έχει ξεκαθαρίσει την ανοχή της απέναντι στην ανισότητα των φύλων.»
Παράλληλα με το φιλοσοφικό και συγγραφικό της έργο, ασχολείται με την επιχείρηση που κληρονόμησε από τον πατέρα της. Είναι η κύρια μέτοχος της Publicis που, αυτήν τη στιγμή, είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος όμιλος επικοινωνίας στον κόσμο. Από το 1996, είναι διευθύντρια του Διοικητικού Συμβουλίου.
Η Elisabeth Badinter ήταν η πιο επιδραστική λόγια της Γαλλίας για το 2010. Μέχρι σήμερα, στα 76 της χρόνια, συνεχίζει ακούραστα τον αγώνα για την ισότητα και τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία. Σύμφωνα με το Forbes, η περιουσία της ανέρχεται στα 1.3 δισεκατομμύρια.
– portraits.gr
