Τα γεγονότα κατ’ αρχάς. Τελειώνει ο πόλεμος, ο γου παγκόσμιος, του κορονοϊού, αρχές Ιουνίου, με την κατάργηση των μασκών. Και μπήκε στη «μάχη», η συντριπτική πλειοψηφία, πιστεύοντας στο καλοκαιρινό «μπαμ». Σίγουρη ήταν. Προς τα πολύ πάνω να πάει η αγορά. Αλλά συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Αυτή έχει ψοφήσει, είναι εκτός παιχνιδιού, στην πείνα και στη δυστυχία, δεν υπάρχει στο χάρτη. Οι κυρίως λόγοι : Η κρίση η παγκόσμια, στην ενέργεια και στο πετρέλαιο.
Αφήνουμε τα γεγονότα και ερχόμαστε στις εκτιμήσεις. Στις έτσι και γιουβέτσι. Τα πράγματα δεν πάνε καλά, και θα πάνε ακόμη χειρότερα. Δηλαδή έρχεται χειμώνας δύσκολος, πολλά μαγαζιά, θα κλείσουν. Λίγοι θα μείνουν. Έρχεται χάος. Αν δεν αλλάζει κάτι.
Ξέρεις την αλήθεια. Εδώ δεν έχουν για να πάρουν το γάλα τον παιδιών τους. Ξέρεις και μια άλλη αλήθεια. Όλοι, αν όχι όλοι, σχεδόν όλοι, οι περισσότεροι. Χρωστάνε στις κάβες, πολλά λεφτά. Μετά το ρεύμα. Η πιο πικρή ιστορία της νύκτας, δεν θέλει ανάλυση. Στο φινάλε, κάποια πράγματα δε λέγονται καν, φαίνονται. Βγάζουν μάτι.
Λέγεται κι αυτό, ότι τα μαγαζιά είναι γεμάτα, αλλά κάνουν τζίρο 30% κάτω. Κι αυτό, διότι δεν καταναλώνει ο κόσμος, δεν τρώει πολύ, δεν πίνει πολύ. Ο κόσμος αλλάζει. Ο καλός θα στραφεί στα πιο πριβε εστιατόρια και τα μπαρ, έως τις 2 τα ξημερώματα. Τύπου Μπαλτάζαρ, που είναι γεμάτο. Όχι μόνο Παρασκευή, Σάββατο. Και Τρίτη, και Τετάρτη και Πέμπτη.
Και βλέπω και κάτι άλλο σοβαρό. Τα μισά μαγαζιά έχουν μπόμπες. Πολλοί που έχουν ακόμη την άνεση να χαλάνε 500αρικο τη βραδιά, σου λένε : «Να βγω, να πιώ μπόμπες και να βλέπω δίπλα και τις ξεβράκωτες ; Συγνώμη δεν θα πάρω…»
Όσο δε, για τους παλιούς, ιδεολογικά, δεν τους καλύπτει η παρούσα φάση. Με τίποτα δεν μπορούν. Από τα μπουζούκια, που ήξεραν να πάνε, στα ..τσίρκα.
