Η σκηνή, προς το παρόν, δεν είναι αληθινή. Αλλά, όπως πάει η εξέλιξη του έργου αυτού, που σε βάζει σε πολλές υποψίες και όχι αδικαιολόγητα, σύντομα μπορεί να γίνει. Καθόλου φανταστικό, από σενάριο ταινίας, από κάποια σελίδα μυθιστορήματος. Είναι κοντά. Την προανήγγειλε όχι ένας ξένος, ο πιο κοντινός του συνέταιρος, Μανώλης Μούτσος συγκεκριμένα. Εκείνη την πέτρα, που ρίχνουμε πίσω μας, την μαύρη, να την ρίξει ο Δημήτρης Φιντιρίκος στο αχάριστο χωριό Ελλάδα..Και να συνεχίσει, παρακαλώ, τη ζωή και τις δουλειές του, στο Κατάρ, στο Αμπού Ντάμπι, στο Ντουμπάι. Άνετα μπορεί και θα φτάσει και πιο ψηλά.
Για ποιο λόγο ο νεαρός επιχειρηματίας, να μένει πια εδώ ; Για ποιο λόγο να αφήσει την καλοπέραση του και να πάει στην πρώτη γραμμή των φωτιών ; Για ποιο λόγο να στείλει εικοσιπέντε φορτηγά, γεμάτα με ρούχα, φαγητό, νερά και είδη πρώτης ανάγκης στους σεισμόπληκτους ; Για ποιο λόγο να δώσει άμεση και γενναιόδωρη χορηγία στους παραολυμπιονίκες ; Για ποιο να βλέπει άστεγο και αδέσποτο και αμέσως να κάνει την παραγγελία να γεμίσει το στομάχι τους; Για ποιο λόγο να δίνει λεφτά δικά του, δουλεμένα, σε εξοπλισμό στα νοσοκομεία ; Για ποιο λόγο να δωρίσει σκάφος στο Λιμενικό Σώμα ; Και για ποιο λόγο να δώσει ηλεκτρονικό εξοπλισμό στην διεύθυνση δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος της Ελληνικής Αστυνομίας ;
Για να ακούσει : «Να ψοφήσεις», «Παρακαλούμε να διαλέξετε τον τρόπο της αυτοκτονίας σας, σύντομα, αλλιώς θα σας τον διαλέξουμε εμείς», «Να βγάλεις καρκίνο», «Μπάσταρδε, γαμώ την οικογένεια σου», «Σκουπίδι, έρχεται και η σειρά σου», «Εύχομαι να σε βρούμε νεκρό»… Και τα άκουσε.
Και επανέρχομαι στο αρχικό ερώτημα : Για ποιο λόγο ο νεαρός επιχειρηματίας, να μένει πια εδώ ; Κανένας, απολύτως κανένας. Δημήτρη Φιντιρίκε, από δημιουργίας της Γης, το πιο αχάριστο ζώο του ζωικού βασιλείου, είναι ο άνθρωπος. Για αυτό, γρήγορα κάνε πράξη τα λόγια του Μούτσου : Δίπλα είναι το Κατάρ, ένα τετράγωνο δρόμος. Φύγε να βρεις την ησυχία σου.
Διαβάστε επίσης : Μη σε βαρέσει η… μαλακία
