Καμία ιστορία, από αυτά που βάζει στο instagram, δεν έχει στόχο να στείλει μήνυμα, στο ακροατήριο, που όλα τα δαιμονοποίει. Δείτε αλλόθρησκοι, πιστέψτε με. Ή να κάνει επίδειξη ανωτερότητας, είμαι παίκτης υψηλής αξίας, πολλά χιλιόμετρα πιο μπροστά από εσάς και δεν σας βλέπω. Όχι όχι καμία σχέση με όλα αυτά. Δεν συνηθίζεται σε τέτοιο ρεπερτόριο ο πρωταγωνιστής. Ποιος πρωταγωνιστής. Ο Δημήτρης Φιντιρίκος! Επιχειρηματίας είναι και μάλιστα από τους δυνατούς. Το φυσικό επακόλουθο, ο άνθρωπος να δημοσιεύει αυτό κι εκείνο το έργο, που βέβαια έχει παρουσία, που δεν απουσιάζουν τα συμφέροντα του. Γιατί αν απουσιάζουν από το μενού τα συμφέροντα του, γιατί να το ανεβάσει, δεν θα το ανεβάσει. Εκτός και αν είναι από τα αλλά πράγματα, τα φιλανθρωπικά. Εκεί χωρίς την παραμικρή, την δεύτερη σκέψη, όλα θα τα ανεβάσει.
Δίνω δύο παραδείγματα. Ινσταγραμικών ιστοριών, που ανέβασε, που έχει επενδυτική παρουσία.
Πρόκειται για το Μέγαρο Αλμυράντη, που βρίσκεται στη γωνία Κολοκοτρώνη και Βουλής 2, πίσω από την παλαιά Βουλή στο κέντρο της Αθήνας. Θα μετατραπεί σε boutique ξενοδοχείο.
Το κτήριο αυτό χτίστηκε το 1900. Όσο λειτουργούσε η παλαιά Βουλή ήταν το εντευκτήριο των πολιτικών, αργότερα μικρό ξενοδοχείο και στη συνέχεια φιλοξενούσε καταστήματα και γραφεία.
Το Δεκέμβριο του 2016 έγινε διαγωνισμός από το Χατζηκυριάκειο Ίδρυμα, στο οποίο ανήκει το κτήριο και εκεί παρουσιάστηκε μια επιχείρηση μαζικής εστίασης, που συμμετέχει και ο κος Φιντιρίκος, που το νοίκιασε για 25 χρόνια και ανέλαβε την υποχρέωση να το ανακαινίσει με κόστος 2,4 εκατ. ευρώ. Τα έργα ξεκίνησαν, επιτέλους, παρά την μεγάλη γραφειοκρατία. Το νέο ξενοδοχείο θα διαθέτει δώδεκα δωμάτια και ένα εστιατόριο, ενώ ένα από τα πιθανά του ονόματα είναι «Ermitage», καθώς έτσι ονομάζονταν το ξενοδοχείο που είχε λειτουργήσει στο κτήριο τη δεκαετία του ’20.
Πάμε και στο άλλο. To εμβληματικό Μανδαλίδειο Μεγάρο, στη γωνία Νίκης και Βογατσικού, στην παραλία της Θεσσαλονίκης. Σε boutique hotel πάνω και εστιατόριο κάτω, θα μετατραπεί και αυτό.
Η ιστορία του :
Χτίστηκε το 1931, σύμφωνα με τη Χρύσα Φραγκόυδη, σε σχέδια του Ελί Μοδιάνο, για λογαριασμό του Ιωάννη Μανδαλίδη και της Βάγιας Μανδαλίδη. Γεννήθηκαν στο Διδυμότειχο και ο Ιωάννης σπούδασε Οδοντιατρική στην Κωνσταντινούπολη και την Νέα Υόρκη. Μετά την επιστροφή τους το 1920 (η Βάγια τον συνόδευε), επισκέφθηκαν το Διδυμότειχο και δώρισαν χρήματα για την ανέγερση εργοστασίου ηλεκτρικής ενέργειας.
Στην συνέχεια εγκαταστάθηκαν στην Θεσσαλονίκη και ο Ιωάννης άνοιξε το πρώτο του οδοντιατρείο στην Εγνατία 18. Κάποια χρόνια αργότερα, αγόρασε το οικόπεδο στην Λεωφόρο Νίκης και εκεί έχτισε την πολυκατοικία. Μετέφερε το ιατρείο του στο ανώγειο, κράτησαν δυο διαμερίσματα και πούλησαν τα υπόλοιπα. Το 1941 τα διαμερίσματα επιτάχθηκαν από τους Γερμανούς.
Ο Ιωάννης Μανδαλίδης πέθανε το 1942, αφήνοντας το οδοντιατρείο του και την μισή πολυκατοικία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης “ίνα χρησιμεύσει ως πυρήν ιδρύσεως και εν Θεσσαλονίκη Οδοντοϊατρικής Σχολής, εν Θεσσαλονίκη αι πρόσοδοι του μεριδίου μου της οικοδομής ταύτης να διατεθώσιν εξ ολοκλήρου και αποκλειστικώς προς τον σκοπόν τούτο. Αι υπάρχουσαι τυχόν παρά τραπέζαις του Εσωτερικού ή του Εξωτερικού καταθέσεις χρημάτων ή άλλων παραστατικών χρηματικής αξίας χρεωγράφων θα περιέλθωσιν εις την ιδρυθησομένην εν Θεσσαλονίκη Οδοντοϊατρικήν Σχολήν, μέχρι της ιδρύσεως της οποίας θα διαχειρίζεται ταύτας το Πανεπιστήμιον Θεσσαλονίκης. Η επιθυμία μου είναι να ιδρυθή το ταχύτερον εν Θεσσαλονίκη παρά το Πανεπιστημίω Θεσσαλονίκης και κλάδος Οδοντοϊατρικής Σχολής”.
Η αδερφή του Βάγια, που πέθανε το 1973, κληροδότησε το υπόλοιπο μισό της πολυκατοικίας στο Πανεπιστήμιο, συνεχίζοντας έτσι την επιθυμία του αδελφού της. Ο σεισμός του 1978 προκάλεσε σοβαρές ζημιές στο κτίριο κι έτσι δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για λόγους στατικότητας. Μέχρι και το 1985, όταν και καταλήφθηκε, παρέμενε άδειο. Το 1993, παραχωρήθηκε στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας και μέχρι το 2003 στέγαζε την σχολή Δημοσιογραφίας. Στατική μελέτη του 2003 υπέδειξε τα προβλήματα του κτιρίου και η εκπαιδευτική του χρήση διακόπηκε. Το 2005 οι όψεις του κτιρίου κηρύχθηκαν διατηρητέες. Το κτίριο ήταν υπο κατάληψη από το 2004 έως και το 2016. Το 2019 υπήρξαν δημοσιεύματα για μετατροπή του σε boutique hotel, καθώς το ΑΠΘ σκοπεύει να το αξιοποιήσει ως πηγή εσόδων.
