Πρέπει να βρίσεις, να βγεις στους δρόμους, να ξεσηκωθείς, όταν έχεις δίκιο. Αν δεν το κάνεις, είσαι ύποπτος. Φοβερά πράγματα. Δεν είσαι άτομο άξιο να σε χαρακτηρίσει ο άλλος, αν δεν προβληματιστείς, αν δεν αντισταθείς, αν δεν κατηγορήσεις. Έτσι πάει. Σε ποιον να τα βγάλεις από μέσα σου; Στους συναδέλφους σου. Στους γείτονες. Στους ψηφοφόρους, τους δικούς του και των άλλων. Και στους “εσωτερικούς” εχθρούς, αντίσταση όχι μονάχα στους εξωτερικούς εχθρούς.
Με αυτή τη λογική, η Παναχαϊκή φωνάζει και πάλι με φωνή δυνατή. Διότι και σήμερα, στο ματς με τον Ιωνικό, έπεσε θύμα “βιασμού” των διαιτητικών αποφάσεων. Ο διαιτητής Νίκος Μπαΐλης, άφησε στο γήπεδο τον εριστικό Ομάρ Αμπούντ, ενώ έκανε “χαρακίρι” με το ψεγάδι… Άρα, δεν αισθάνεται μόνον αδικημένη, είναι και αδικημένη η Παναχαϊκή.
Ερώτησης εδώ. Μα πως είναι είναι δυνατόν… Να είναι στο “άρμα” του “βουνού” Μελισσανίδη (όπως ακούω σε κάποιες πεζοδρομειακές κουβέντες) η ομάδα του Γιώργου Μπάρλου και να δέχεται τέτοιο ..σφάξιμο ; Δεν υπάρχουν αυτά.. Ο καθένας είναι με τον εαυτό του. Μόνο με την πάρτη του. Η συμπάθεια από κάποιον μεγάλο (Μαρινάκης, Μελισσανίδης, και Σαββίδης είναι αυτός) δεν σημαίνει τίποτα. Απολύτως τίποτα.
Υπόψιν, όταν δείξεις στην πιάτσα ότι το πας καλά, αρχίζουν από τις “κορυφές των ουρανοξυστών” να ρωτάνε για σένα. Αλλά και πάλι, δεν λέει κάτι. Να σου πως εγώ πόσοι ρωτούν για μένα, που είναι κάτοικοι “ουρανοξυστών”. Γίναμε και συνέταιροι. Ε όχι !;
Διαβάστε ακόμα: Δεν πιάνεται η μπάλα
