Αλήθεια, έχει σημασία που νίκησε σήμερα στην Πάτρα η Παναχαϊκή και όχι με την ψυχή στο στόμα, τον πρωτοπόρο και μεγάλο του πρωταθλήματος Λεβαδειακό του Κομπότη ; Ναι, μεγάλη σημασία να σταθεί κανείς στο αποτέλεσμα. Που κάθισε στο 2-0. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η σημερινή Παναχαϊκή, δεν έφαγε τους οπαδούς της. Δεν τους έπνιξε στην δυστυχία, δεν τους έλιωσε το κερί πάνω στο κορμί τους, όπως έκανε με τον Ιωνικό. Το αντίθετο, έφαγε σίδερα και παρουσίασε το… ανδρικό της πρόσωπο, απέναντι σε μια αντρική ομάδα.
Τελικά, το πήρε το ματσάκι η Παναχαϊκή. Δεν ξέρω αν στο τέλος του πρωταθλήματος της Super League 2, θα γίνει αυτό που λέγανε οι αρχαίοι ημών πρόγονοι; Στο φινάλε της τραγωδίας η κάθαρση. Η λύτρωση. Η ανακούφιση. Ξέρω και ξέρεις ότι για την ώρα, έμεινε στο κόλπο. Για αυτό είναι πολύ σημαντική η σημερινή νίκη, η οποία αν δεν ερχόταν, δεν θα λέγαμε ότι επειδή η Παναχαϊκή, είναι Παναχαϊκή, καμιά αντίρρηση, πάει για πρωτάθλημα. Θα λέμε ότι στο συγκεκριμένο έργο, από νωρίς μένει απέξω.
Και για να συνεχίσει το Tsipas Blog να γράφει ότι η ομάδα παραμένει εντός κόλπου, πρέπει να σταθεί δύο φορές όρθια στην “αφιλόξενη” Κρήτη, με Εργοτέλη και Χανιά, και να γυρίσει στην Πάτρα, να κάνει το ίδιο με την πλούσια Ξάνθη. Αν το κάνει, ο ρόλος της θα γίνει πρωταγωνιστικός, αν όχι, ο πρωταθλητισμός της Παναχαϊκής, θα μοιάζει με Γολγοθά. Στο σκοτάδι.
