Είναι να στενοχωριέσαι. Πόσο πολύ το περίμενε, ρε γαμώτο, να ζήσει τη συγκεριμένη στιγμή. Αρχηγός Φέρρης στο πιο ιστορικό νυχτερινό ναό της Αθήνας, που είναι το Posidonio. Θα πρέπει ακόμη να υπολογίσω και το Barbarella Athens (Πανταζής & Κοκκίνου), Βarbarella Thessalonikis (Ρόκκος – Σχοινάς), αλλά και το Romeο, στην Παραλιακή. Σε όλα αυτά, υπάρχει η πινελιά του συγκεριμένου, κυρίως ως προς τα τραγουδιστικά θέματα.
Εννοέιται πως μόχθησε πάρα πολύ, δεν ήρθαν μόνα τους. Τίποτα μεγάλο δεν έρχεται μονο του. Θα πρέπει να φας πολλές φάλες, να μάθεις από αυτές, και να σκύψεις το κεφάλι αποκλειστικά στη δουλειά, για να ξεφύγει ο παίκτης από τη νηπιακή του ηλικία.
Και εκεί που όλα πάνε τελεια για τον Βαρδάλο, τώρα που είναι δυνατός. Έχει θέση εξέχουσα στο μεγάλο νυχτερινό παιχνίδι. Είναι δυνατόν, ρε, ο πατέρας του, ο μεγαλύτερος μάγκας για αυτόν, να φύγει για το πιο μακρινό ταξίδι, και στην ηλικία των 77 ετών, και έτσι στο ξαφνικά, από κάτι που δεν πήγαινε καλά με τους πνεύμονές του ; Κι όμως είναι. Έτσι είναι η ζωή. Δεν σε ρωτάει, για σου φέρει το απρόβλπετο, την κεραμίδα πάνω στο κεφάλι σου.
Πού είναι το περίεργο; Δεν υπάρχει κανένα περίεργο. Ό,τι θέλει κάνει. Κρατάμε την ουσία, λοιπόν, δηλαδή μέσα σε αυτή την ισταγραμική ιστορία και έγινε από τον Μανώλη Μούτσο.
Σήμερα το τελευταίο αντίο στον Θεόδωρο Βαρδάλο. Στο Διακοπτό, στο Αίγιο, στις 3 το μεσημέρι είναι. Και όλοι, μεγάλοι και μικροί, έχουν ήδη στείλει τα πιο θερμά τους συλλυπητήρια.
Διαβαστε ακομα: Νταραβέρι Βαρδάλου με του αλανιάρηδες της νύχτας
