Το γράφω με αφορμή την δισκογραφική επιστροφή της Λένας Ζευγαρά. Σε ένα μοναδικό medley, το οποίο σε μόλις λίγες ώρες κατάφερε να βρεθεί στο νούμερο 7 των τάσεων στο youtube. Αν ήμουν τραγουδιστής, θα ήθελα να μπω στην ομάδα του Γιάννη Βουτυράκου και του Μιχάλη Τουρατζίδη. Του ιδιοκτήτη του Tokyo Theater και του μετρ των μεγάλων επιτυχιών, που έχει φτιάξει μεγάλα ονόματα του πενταγράμμου.
Γιατί θα ήθελα να μπω στην στην ομάδα τους; Επειδή είναι γνώστες του αντικειμένου. Επειδή ξέρουν τι “πουλάνε” και σε τι σόι πελατεία απευθύνεται το προϊόν της μπίζνας τους. Να το κάνουμε φέτες…
Διαβάστε επίσης : Λένα Ζευγαρά, στο κατάλληλο timing
Τι πουλάει ένα νυχτερινό κέντρο; Διασκέδαση πουλάει. Δηλαδή; Τίποτα χειροπιαστό, να το φας, να το φορέσεις, να το βάλεις σπίτι σου, να το χρησιμοποιήσεις στο γραφείο σου. Διασκέδαση είναι το τραγούδι, όπως το θέατρο και το ποδόσφαιρο. Το πιο σωστό είναι, συναίσθημα με θέαμα. Που σημαίνει ότι ο πελάτης θέλει μια διέξοδο, θέλει να ξεχαστεί, δεν θέλει να προβληματιστεί και άλλο.
Σήμερα με τους υπάρχοντες τραγουδιστές, ποιος είναι φορέας έκφρασης της πραγματικής ανάγκης του κόσμου να διασκεδάσει, ιδίως μετά την ιστορία με τον κορωνοϊό, με τα κριτήρια της εξέδρας; Ελάχιστοι! Ούτε μεγάλα ονόματα, που είναι όμως πρώην. Αυτό το έλλειμμα κατά κάποιο τρόπο το καλύπτει η Λένα Ζευγαρά. Με κάθε επισημότητα, πλέον, το next bing thing στην νύχτα. Γιατί ;
Αφήνουμε στην άκρη το ”Γιατί;”. Γιατί σε αυτό που κάνει είναι αρχηγός. Όπως και ο Βουτυράκος είναι αρχηγός, και Τουρατζίδης είναι αρχηγός. Αρχηγοί στο είδος τους. Κι, όμως, τρεις αρχηγοί λειτουργούν ομαδικά, έχουν ένα κοινό πνεύμα, είναι η σωστή απάντηση.
