Η Φιλιώ Πυργάκη, η μακροβιότερη επίτιμη πρέσβειρα του δημοτικού τραγουδιού, που το βοήθησε όσο καμία και κανείς άλλος, να “φυτρώσει” σε κάθε ελληνικό σπίτι. Και όλους σχεδόν τους σημερινούς της εκπροσώπους, γνωστούς και μη, αυτή τους πήρε από το χέρι όταν πρωτοξεκινούσαν. Βελισσάρης, Καψάλης, Γεωργαντά και άλλους πολλούς. Ήταν μια Λεβέντισσά στην ψυχή, που προσέφερε την γενναιοδωρία της, την καλοσύνη της, την εμπειρία της, τα βιώματα της, αισθήματα δηλαδή μεγάλου ανθρώπου, χωρίς να της ζητηθεί.
Και δεν το λέω επειδή η τραγουδίστρια Μαρία Γιαννακά, με ανάρτησή της στο Facebook, έδωσε την λυπητερή είδηση. Η Φιλιώ Πυργάκη, πέθανε σε ηλικία 82 ετών. Τα τελευταία χρόνια έδινε μάχη με τον καρκίνο. Τον Μάιο, είχε χάσει, για τον ίδιο λόγο, και τον σύζυγό της.
Αυτή η λέξη φθάνει. Λεβέντισσά. Κι μια Λεβέντισσα δεν μπορεί να ξεγραφτεί από την ιστορία, από τα βιβλία της, επειδή πέθανε. Ζει και θα συνεχίζει να ζει.
