Ρίσκο είναι, ακόμα κι αν παραδώσεις τη δουλειά στον καλύτερο μάστορα, όταν πρόκειται να κτίσεις με τα ίδια υλικά. Για σιγουριά, και μιλάμε συγκεκριμένα για κτίσιμο δήμου, έχεις ανάγκη άλλους παίκτες. Όχι εκείνους που δεν άντεξαν στους κατακλυσμούς και τους σεισμούς, τις βροχές και τα χιόνια.
Τις τελευταίες ώρες, δίνουν και παίρνουν τα στοιχήματα για το ποιος θα κόψει πρώτος το νήμα των εκλογών.
Ακόμη και αν δεχθούμε ότι “πέφτει” ο Κομμουνιστής Πελετίδης, ο νέος δήμαρχος της Πάτρας (οποιοσδήποτε κι αν είναι αυτός) είναι ο κατάλληλος για το σχεδιασμό και για την ανοικοδόμηση. Θα γνωρίζει και από… γκρέμισμα ο “νέος” τοπικός άρχοντας;
Όσο είναι τέχνη το κτίσιμο, άλλο τόσο είναι και το γκρέμισμα που προηγείται στην περίπτωση του τρίτου μεγαλύτερου δήμου της χώρας. Αν θες να ξεκινήσεις το έργο από την αρχή, από το μηδέν. Αν δεν το κάνεις, θα αποδειχθείς και εσύ κατώτερος των προσδοκιών. Όπως οι προκάτοχοι σου.
Σήμερα υπάρχουν ακόμα υποψήφιοι δήμαρχοι που δεν νοιάζονται πραγματικά για την Πάτρα. Αδιαφορούν ολοφάνερα για το σημερινό αδιέξοδο της πόλης. Παραμένουν, όμως, διότι επιχείρηση είναι το κόμμα, η περιφέρεια, ο δήμος. Ανώνυμη εταιρεία. Μπίζνα κανονική. Με έξοδα και έσοδα. Άσε τι λένε οι ξεπερασμένοι. Οι ρομαντικοί της πλάκας ιστορία, οι δήθεν κουλτουριάρηδες και διανοούμενοι, που μιλάνε για εμπορευματοποίηση της πολιτικής κι άλλα τέτοια κουφά. Εγώ λέω ότι μπίζνες σημαίνει υγεία. Και όσο πιο οργανωμένα παράγεται το προϊόν, τόσο το καλύτερο για τον καταναλωτή. Τον δημότη, στην περίπτωση.
Και ξεκινάει το κτίσιμο. Το γκρέμισμα πρώτα, δηλαδή. Το ξεσκαρτάρισμα. Κόστος θα έχει ο κτίστης αν κρατήσει υλικό, έστω και ένα από τα θεωρούμενα «θεμέλια» του δήμου. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και στην περίπτωση του ποδοσφαίρου, της Παναχαΐκής. Που δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις αληθινού, όχι με το στόμα, πρωταθλητισμού.
Αυτονόητο ότι με το υποτιθέμενο κτίσιμο η Πάτρα στοχεύει να φτιάξει ομάδα για να κτυπήσει Super League, όχι… άντε να σπρώξουμε για να ανεχτούμε να διασύρεται από ομάδες Β Εθνικής.
