Πολλές φορές γυρνάω πίσω το λογισμό μου. Κάνω την σύγκριση του σήμερα με το χθες, και διαπιστώνω πως δεν είμαστε τίποτα τελικά. Δεν υπάρχουν μικροί, μεσήλικες, μεγάλοι. Έίναι όλοι αναλώσιμοι. Έχουν ημερομηνία λήξης. Και αυτό με στενοχωρεί, γιατί έχουν συμβεί πράματα μαύρα, που μακάρι να μην είχαν συμβεί. Που ο νους μου είναι ανίκανος να τα διαγράψει, και τα ξαναφέρνω στο εκράν του μυαλού μου. Δεν ελέγχω το υποσυνείδητο. Γιατί κάθε πέρσι και καλύτερα, την απάντηση θα την δώσει το Τσιπας Μπλοκ. Βασίλης Στεφανάκος και Γιάννης Σκαφτούρος.
Δεν τους υποτιμάς. Σε καμία περίπτωση! Από τους πλουσιότερους Έλληνες γκάγκστερ. Πρόκειται για αρχηγούς. Ανέβηκαν στο ψηλότερο σκαλί της παρανομίας. Αλλά τα τελευταία χρόνια, προσπάθησαν να αφήσουν πίσω τα κομμάτια του κακού παρελθόντος. Να αποσυρθούν και και να έχουν μόνο δραστηριότητα επιχειρηματική. Ασχολούνταν, κυρίως με τα βενζινάδικα. Και οι δύο.
Να πούμε κι άλλα. Έζησαν πολλά μαζί, και ήταν πολύ ζόρικα. Φίλοι και στενοί συνεργάτες. Κι η εικόνα, να είναι Πάσχα, να βρίσκονται στο ίδιο κελί, να διασκεδάζουν, ακούγοντας πολύ δυνατά τον αγαπημένο καλλιτέχνη τους. Τον Ζαφείρη Μελά. Δεν είναι και τόσο μακρινή. Κι όμως, μακρινή πρέπει να μοιάζει. Γιατί δεν είναι πλέον ανάμεσά μας. Έφυγαν και οι δυο με τον ίδιο τρόπο. Με το κροτάλισμα του καλάσνικοφ… να τους στερεί την ζωή.
Δείτε το βίντεο μέσα από το κελί ΕΔΩ
