Να ξέρουμε για ποιον μιλάμε. Σπύρος Δήμου. Από μικρό παιδάκι, στο χώρο του πετρελαίου. Και αν και ο πατέρας του πρωταθλητής, όμως αυτός ξεκίνησε, όχι απλά από το μηδέν, κάτω από το μηδέν. Φοβερό, ε; Να τα έχεις όλα, ταλέντο, λεφτά, φήμη. Να είσαι έτοιμος να αναλάβεις τα ηνία της αυτοκρατορίας και σε μια βραδιά, να καταστρέφεται η ζωή σου. Άντε να κοιμηθείς μετά, άντε να σηκωθείς. Και τι δεν έχει τραβήξει !
Αλλά αυτή είναι η ζωή, γαμώτο μου. Αλλά αυτός τα παρα-κατάφερε. Με την αξία του, έφτασε εδώ που έφτασε. Σταθερά μέσα στα πρώτα ονόματα. Ίδρυσε την Westenergy, εταιρία η οποία σε ότι αφορά την Δυτική Ελλάδα, εξελίχθηκε στον πιο έμπιστο και σοβαρό συνεργάτη των Ελληνικών Πετρελαίων. Του κολοσσού αυτού, με δραστηριότητες σε 6 χώρες και ιδιοκτησίας Δημοσίου και Λάτση.
Εδώ είμαστε. Δεν είπαμε το πιο γνήσιο. Ψυχάρα υψηλής κλάσεως ο Δήμου. Μια ζωή ψυχάρα. Και στα κάτω του και στα πάνω του. Σε όλες τις ταινίες, είναι ο ίδιος πρωταγωνιστής. Δεν άλλαξε και έσχισαν εμπορικά.
Αυτά τα ολίγα για τον Σπύρο Δήμου, που δεν χρειάζεται το Πάσχα. Να το εκμεταλλευτεί επικοινωνιακά. Δηλαδή ; Ότι ενώ πολλοί επιχειρηματίες της πόλης, έχουν αφήσει στην αποθήκη με τις αράχνες, το δώρο στους εργαζόμενους τους…Απεναντίας, αυτός, το κατέβαλε, και, άρα, να δείξει πως είναι καλός εργοδότης. Θα είμασταν άδικοι ή κακοί, δεν κολλάει, και θα έλεγαν πως του φερόμαστε μπαμπέσικα. Αν πούμε πως μπράβο στον Δήμου, που το έκανε, όταν για αυτόν, είναι μια αυτονόητη πραγματικότητα. Ακόμη και στο πολύ ζόρικο ερχομό του κορονοιού.
