Είναι ο εμπνευστής της στρατηγικής προσέγγισης του «μεσαίου χώρου», αυτού που για άλλους μετά τον Άρη Σπηλιωτόπουλο, προσδιορίστηκε ως πολιτικό κοινωνικό κέντρο.
Η στρατηγική του «μεσαίου χώρου» ήταν αυτή που κυριάρχησε στην πολιτική ιδεολογία και επικοινωνιακή προσέγγιση της Νέας Δημοκρατίας κατά τη διάρκεια της αρχηγίας του Κώστα Καραμανλή. Ο Άρης έχει περιγράψει τον «μεσαίο χώρο» ως το σημείο συνάντησης όλων των κοινωνικών ρευμάτων, που στόχο έχουν την απαλοιφή των ατερμόνων αντιπαραθέσεων και των κομματικών διαχωριστικών γραμμών.
Στην πραγματικότητα, αυτό που επιχειρήθηκε να επιτευχθεί με τη στρατηγική προσέγγιση του «μεσαίου χώρου», την οποία από τότε και έως σήμερα έχουν ακολουθήσει πιστά, πληρώνοντας πολλές φορές το τίμημα, οι Βαγγέλης ΜεΪμαράκης και Νίκος Καραχάλιος, ήταν να κερδηθεί το τμήμα του εκλογικού χώρου που δεν δεσμεύεται με στενά κομματικές ιδεοληψίες και δεν έχει πρόβλημα να μεταλλάσσεται υγιώς μέσα στον χρόνο, προσαρμοζόμενο στις ανάγκες της κάθε εποχής.
Η επικράτηση στο χώρο αυτό, άλλωστε, ήταν πάντοτε και παραμένει απαραίτητη προϋπόθεση για να εδραιωθεί ή και να κυριαρχήσει πολιτικά κάποιος. Ο «μεσαίος χώρος» του Άρη Σπηλιωτόπουλου, ο οποίος ακολουθήθηκε από όλους τους λεγόμενους καραμανλικούς, στην πραγματικότητα εκφράζει και τον σημερινό πρωθυπουργό.
Τον εξέφρασε από τη στιγμή ειδικά που είδε ότι μπορεί με αυτό τον τρόπο να επικρατήσει έναντι των πολιτικών αντιπάλων του, αλλά και μπροστά στην ανάγκη για εθνική στρατηγική έναντι των δανειστών (Ιούλιος 2015), προκειμένου η χώρα να μη βίωνε τις συνέπειες ενός Grexit. Ήταν τότε που ο Αλέξης Τσίπρας προσγειώθηκε σε έναν κοινό τόπο, μαζί με όλους όσοι θέλησαν να βάλουν «εθνική πλάτη».
Αυτός, λοιπόν, υπήρξε ως αρχικός τόπος συνάντησης αρκετών πολιτικών προσωπικοτήτων που δεν είδαν τα πράγματα μέσα από το πρίσμα παραδοσιακών αντιλήψεων και ξεπερασμένων ιδεολογικών διαφορών. Σε αυτόν το χώρο συναντήθηκε ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Προκόπης Παυλόπουλος, με τον Αλέξη Τσίπρα. Σε αυτό τον τόπο συναντήθηκαν κι άλλοι, όπως ο Πάνος Καμμένος και οι βουλευτές και τα στελέχη του. Και όποιος εγκατέλειψε τον τόπο αυτό, αμέσως ύψωσε τείχη και διαχωριστικά εμπόδια.
Σε αυτόν τον «κοινό τόπο» καλούνται κι άλλοι, που έχουν να δώσουν ακόμη πάρα πολλά στην πατρίδα, αρκεί να ξεπεράσουν τις εμμονές και τις ιδεοληπτικές γραμμές της παραδοσιακής δεξιάς και της παραδοσιακής αριστεράς.
Επομένως, η συνεννόηση και η συναίνεση για το καλό της πατρίδας και των πολιτών της, δεν μπορεί να κρύβει κάτι ενοχικό. Δεν αποτελεί υπόγεια διαπλοκή. Ούτε κρύβει προσωπικά συμφέροντα. Αντιθέτως, σε άλλες χώρες αποτελεί ζητούμενο και επιβάλλεται μέσα από τις κοινωνίες με δημοκρατικές διαδικασίες.
Τέτοιες μετριοπαθείς προσωπικότητες, που αναζητούν ευρύτερες συμμαχίες για να μπορέσει ο τόπος να βγει από ένα βαθύ τέλμα, υπάρχουν κι άλλες μέσα στη ΝΔ. Όμως, από εποχής Σαμαρά, όπως και τώρα επί Κυριάκου Μητσοτάκη, αυτές οι δυνάμεις βρίσκονται εγκλωβισμένες εντός των «τειχών», καθώς στο κόμμα τους έχουν επικρατήσει οι ακραίοι και οι μηδενιστές…
Αντί, λοιπόν, η ΝΔ να επανέλθει στην κανονικότητα της, εγκλωβίζει το μέλλον της.Δυστυχώς δεν ξέρω αν υπάρχουν περιθώρια για να αλλάξει στάση ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αλλά ακόμη κι αν το έκανε κάποια στιγμή, δεν βλέπω πως θα μπορούσε να μεταλλάξει τους ακραίους που έχει δίπλα και πάνω από το κεφάλι του… Αυτούς που παρέσυραν τον κόσμο αυτόν που σήμερα αποτελεί σκληρό φανατικό πυρήνα, προκειμένου να συνεχίζει ο ίδιος να δειλιάζει…
Για παράδειγμα, ο Άρης Σπηλιωτόπουλος ενώ θα φάνταζε ως κάτιλαμπερό και αναγκαίοδίπλα του, ο ίδιος δεν τολμά να τον φωνάξει για να προσθέσουν τις δυνάμεις τους. Παρότι οι πληροφορίες λένε ότι ο πρόεδρος της ΝΔ ισχυρίστηκε στον Σπηλιωτόπουλο το πόσο πολύ τον χρειάζεται στο κόμμα ενόψει των κρίσιμων αναμετρήσεων του 2019, αμέσως μετά δεν επανήλθε και δεν δείχνει να τον θέλει εντός των τειχών. Το ίδιο ισχύει και για τον Χρήστο Ζώη, τον Νίκο Καραχάλιο, όπως ίσχυε και για τον Βαγγέλη Αντώναρο και τον Σάββα Τσιτουρίδη. Ακόμη και για τον Ευριπίδη Στυλιανίδηκαι τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, αλλά για τον πρώτο δεν είχε τι να πει στον Καραμανλήκαι τον δεύτερο θέλει μάλλον να τον «σκοτώσει» πολιτικά και επικοινωνιακά μέσα από την κάλπη των ευρωεκλογών, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα το καταφέρει.
Με τον Άρη, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ίσως και πιο δύσκολα και πιο σοβαρά. Για παράδειγμα δεν θα μπορούσε να μην είναι υπέρ του διαχωρισμού εκκλησίας – κράτους. Επουδενί θα μπορούσε να ταχθεί κατά του συμφώνου συμβίωσης. Είναι σαφώς υπέρμαχος της Συνθήκης των Πρεσπών… Με λίγα λόγια, βλέπει να είναι πιο κοντά στον Τσίπρα και στην Προοδευτική Συμμαχία (όχι στον πάλαι ποτέ ΣΥΡΙΖΑ), παρά στη ΝΔ του ιδίου και των Σαμαρά, Άδωνη και Βορίδη.
Ξέρει ότι ο Άρης ηλιακά είναι νέος και παραμένει φρέσκος, προοδευτικός και κοινωνικοπολιτικά διεισδυτικός. Συμφωνεί σε πολλά με τα οποία ο ίδιος και οι ακραίοι δίπλα του διαφωνούν ριζικά, κάθετα και φανατικά. Όσο κι αν βλέπει, λοιπόν, τι έχει να του προσθέσει σε νέες ηλικίες και σε άλλα ειδικά κοινά (πανελλαδικά), ειδικά δε στην Αθήνα, φοβάται ότι στο εσωτερικό του θα ξεσπάσει πόλεμος.
Κι αν ο Βαγγέλης χαρακτήρισε τιμητικό για την Ελλάδα, ο πρωθυπουργός της να προτείνετε για το Νόμπελ Ειρήνης, ο Άρης Σπηλιωτόπουλος θα έλεγε ότι… ο Αλέξης Τσίπρας το αξίζει!
Στην δε επόμενη μέρα των εκλογών ένας αναβαθμισμένος Άρης Σπηλιωτόπουλος μέσα από την κάλπη των βουλευτικών εκλογών (ακόμη και των ευρωεκλογών) δεν θα μπορούσε να επισκιαστεί όταν θα έλεγε πως δεν βλέπει κανέναν λόγο που οι δύο μεγάλοι πολιτικοί πόλοι, μαζί με άλλα κόμματα, δεν μπορούν να συνεννοηθούν για τα μείζονα, σχηματίζοντας κυβέρνηση ευρείας αποδοχής και μακράς πνοής, προκειμένου η χώρα να εκμεταλλευθεί την γεωπολιτική και χρονική συγκυρία, δηλαδή να εδραιωθεί ως περιφερειακή δύναμη και ηγέτιδα στη Βαλκανική και τη Μεσογειακή λεκάνη.
Ποιος τότε θα μπορούσε να του ανακόψει τον δρόμο του Άρη προς τη συγκυβέρνηση, αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέμενε: ή αυτός πρωθυπουργός ή το χάος;
Γιατί μη ξεχνά κανείς ότι, ο Άρης Σπηλιωτόπουλος, όταν το 2009 παραιτήθηκε ο Κώστας Καραμανλής, έκανε μισό βήμα μπροστά… στη διεκδίκηση της αρχηγίας της ΝΔ, ανεξαρτήτως αν τελικά υπαναχώρησε υπέρ της Ντόρας.
Ρεπορτάζ : Πάρις Κουρτζίδης (piperata.gr)
