Άντε πάλι τα ίδια. Κάθε χρόνο τα ίδια τέτοιες μέρες. Αλλαγή του χρόνου, με λουκέτο στη νύχτα, η ψυχολογία και η αφραγκία να έχουν πιάσει πάτο, και η πολυπόθητη ελπίδα, να ανοίξει, να δοθεί το τέλος σε αυτό το μαρτύριο, βέβαια. Και κάθε μέρα που ξυπνάς, ψάχνεις να βρεις αν υπάρχει τίποτα καινούργιο, καμιά αισιοδοξία, αν παίζει το κυβερνητικό… θαύμα.
Η μεγαλύτερη απάτη στην ανθρωπότητα της νύχτας.. Το κυβερνητικό θαύμα ! Τίποτα δεν αλλάζει ερήμην της φύσης τους. Και επειδή είναι αυτοί που είναι, μούγκα στη στρούγκα, γι’ αυτό τίποτα δεν αλλάζει. Όλα είναι – και θα παραμείνουν – όπως ήταν χθες και προχθές. Αλλά τεσπά, ας μείνω στο περιμένω σαν τη Πηνελόπη, σε περιμένω κυβερνητικό… θαύμα!
Όποιος, λοιπόν, το ζητάει, είναι καρφωμένος στα σημάδια. Τα μεγάλα και τα μικρά, τις λεπτομέρειες. Στο προθαυμα. Αυτό που θα ορίζει την αντίστροφη πορεία του πηγαίνω προς τους καπνούς του κυβερνητικού θαύματος.
Αυτό ίσως να είναι η συγκρατημένη αισιοδοξία, που εκφράζεται τόσο από την κυβέρνηση, όσο και από την πλευρά των επιδημιολόγων. Ότι σε περίπτωση που υπάρξει αποκλιμάκωση των κρουσμάτων τις επόμενες μέρες, θα πέσει στο τραπέζι, η επιστροφή της μουσικής στην εστίαση.
“Η σειρά μας μετά” λέει οι νυχτόβιοι, το σκέφτονται, το θέλουν σαν τρελοί.
Διαβάστε επίσης : Ναι στο να κλείνουν στις 12, όχι στην αναστολή
