Φοβερό, ε; Να είναι στο σημείο αυτό και πριν προλάβεις να σηκώσεις το βλέφαρο, να έχει μετακινηθεί σε κάποιο άλλο σημείο. O ορισμός του αλλοπρόσαλλου ζωντανά στα μάτια σας. Μεγάλες διακυμάνσεις. Άλλο πριν και άλλο τώρα. Καμία σύνδεση μεταξύ τους. Η κανονική λογική έχει καταργηθεί και η λογική του πονηρού έχει πάρει τη θέση της.
Δεν λέω για κάποιους πολιτικούς. Για όλους τους πολιτικούς, που σου πουλάνε ότι παραμύθι θες. Ειδικοί στα παραμύθια. Και ο βλάκας που είσαι εσύ, το τρως! Να είσαι πολιτικός της μίζας, βουτηγμένος στην αρπαχτή υπουργός και να πουλάς ηθική.
Λέω συγκεκριμένα για την Παναχαϊκή και τις στοιχηματικές αποδόσεις, σε αυτή τη σχέση. Αναμενομένη η σκέψη μου. Επειδή το έργο έχει συγκεκριμένο σενάριο, κάθε φορά που παίζει. Party, κανονικό party (!) το μεγάλωμα ξεσάλωμα, ένας χαμός. Σαν την τραμπάλα, που πότε κατεβαίνει και πότε ανεβαίνει. Ναι αυτό. Το οποίο γιγαντώθηκε το τελευταίο διάστημα. Το οποίο αυτούς που έχουν κρίση, τους έχει βάλει στην αμφιβολία και την καχυποψία, πως δεν είναι τυχαίο! Ενδεχομένως να σχετίζεται με κάποιες μυστικές συμφωνίες, που έχουν γίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες.
Και μιλάμε τώρα για έναν οργανισμό, που δεν ξέρει τι του γίνεται. Όπως κι όλοι οι προηγούμενοι πρόεδροι. Που ήταν καταδικασμένοι, εφόσον δεν μπορούσαν να κάνουν πράξη τις υποσχέσεις του– τις όποιες υποσχέσεις έδωσαν. Μια από τα ίδια και ο Πέτρος Σταθάκης. Για τους ίδιους λόγους. Και μέσα σε αυτήν την δίνη της ανασφάλειας, που ξαναζούμε, να καίει και πιθανές καλές περιπτώσεις, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν πραγματικά. Που ο ίδιος τις προσέγγισε. Ε, αυτό πάει πολύ. Φυσικά καίγοντας αυτές, λογικά να καταλήξει σε κάκιστες επιλογές.
