Αξίζει να μιλάς για ανθρώπους που ξέρουν. Που είναι σχετικοί, που κατέχουν το αντικείμενο τους. Που έχουν πάρει τον τίτλο του δασκάλου, του καθηγητή, του προφέσορα. Αλλά η απονομή να μην προέρχεται από κάποιο εκπαιδευτικό ίδρυμα, αλλά από την ίδια την ζωή. Δηλαδή, το μεγαλύτερο κολλέγιο και κανένα άλλο, ούτε καν το MIT, το πανεπιστήμιο κολοσσός στον κόσμο για 9η συνεχή χρονιά, δεν μπορεί να το πιάσει.
Ένας συγκεκριμένος τέτοιος είναι ο Θανάσης Παπαγεωργίου. Είναι επιχειρηματίας νυχτερινών κέντρων, κυρίως, αλλά όχι μόνο και βέβαια δεν είναι τυχαίος. Είναι δεκαετίες, και πέρασε πολλά, ανάποδα και κανονικά, μα πιο πολλά ανάποδα, για να πει σήμερα το Tsipas Blog πως δεν είναι τυχαίος. Και όποτε μιλάω μαζί του, το ‘χω πάρει πρέφα ότι δεν γουστάρει τις πολλές κουβέντες. Είναι οπαδός του λίγα και καλά, για να τα έχουμε καλά.
Διαβάστε επίσης : Γιάννης Αϊδινιώτης στο Tsipas Radio : «Αυτοαποκαλούνται … Δάσκαλοι όλοι, χωρίς να αξίζουν τον τίτλο»
Πήρες χαμπάρι; Πάνω στην κουβέντα, το διαδίκτυο μου το πετάει. Και ποιο είναι αυτό που μου το πετάει;
2010. Παραμονή πρωτοχρονιάς. Η ώρα, 4 τα ξημερώματα. Στο FEVER, του Θανάση Παπαγεωργίου, που παίζει μπάλα μόνο του στην αθηναϊκή νύχτα και εκείνη την εποχή, τραγουδούν ο Γιάννης Πάριος και ο Σταμάτης Γονίδης….Μπαίνει βόμβα. Τουλάχιστον, ένα κιλό δυναμίτιδα.
Και το άλλο. Ο Παπαγεωργίου γίνεται στόχος επίθεσης για δεύτερη φορά μέσα στον Δεκέμβρη. Στις 2 Δεκεμβρίου, του 2010, πάντα, βόμβα είχε τοποθετηθεί και στο νυχτερινό κέντρο “Θέα”, το πρώην “Νεράϊδα”, που είχε νοικιάσει από τον Στηβ Κακέτση. Άνθρωποι, που φέρεται πως γνωρίζανε πρόσωπα και πράγματα, τότε, το απέδωσαν σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ ανθρώπων της νύχτας.
Πήρες χαμπάρι; Πήρα, να λες. Όταν λέω πως κάποιοι δεν γεννηθήκανε σήμερα, δεν ήρθανε ουρανοκατέβατοι, δεν έγιναν ξαφνικά και σε μια μέρα πολυεθνικοί.
