Επιλεγμένο σημείο εκείνο που κτίστηκε το Fantasia, όπως ονομάζεται το νυχτερινό κέντρο του Κώστα Μπερτάκη, που βρίσκεται στην παραλιακή της Αθήνας.
Για πολλούς, ο ναός της νύχτας. Είναι, πάντως, έργο ανθρώπινο. Όχι της φύσης, όχι του Θεού. Όπως μια εκκλησία, ένα γήπεδο, ένα θέατρο, ένα μουσείο, ένα οποιοδήποτε κατασκεύασμα, οικοδόμημα. Ο Θεός, η Φύση έφτιαξε τα βουνά, τα δένδρα, τα ποτάμια, τις λίμνες.
Το Φαντασία το θεμελίωσε ο Νίκος Βέρτης, όπου έζησε και δίδαξε. Κάποια χρόνια αργότερα, το αριστούργημα της νυχτερινής ναοδομίας, που επηρέασε στη συνέχεια αρχιτεκτονικά άλλους χώρους διασκέδασης, περιήλθε στα χέρια του Μπερτάκη. Ο συγκεκριμένος, συνεργάστηκε με πολλούς Έλληνες καλλιτέχνες και μουσικά σχήματα. Με έναν όμως ταυτίστηκε απόλυτα. Τον Κωνσταντίνο Αργυρό.
Η άνοιξη του 2019 ήταν μια κομβική χρονιά. Ο Μπέρτακης “ντύθηκε” συγγραφέας, σκηνοθέτης και συνέλαβε το σενάριο της φαντασίας που συνέβη στο Fantasia. Έριξε τα «πακέτα» και ο “ναός” ανέβηκε 10 επίπεδα στα διακοσμητικά.
Και σαν θαμώνας αισθάνεσαι ότι σε ανεβάζει κι εσένα. Όπως ακριβώς το νιώθεις δικό σου αν π.χ. κατασκευαστεί ένα υψηλής αισθητικής νοσοκομείο, ένα σχολείο, ένα μουσείο που εντάσσεται χωρίς να ενοχλεί, απεναντίας αναβαθμίζει την αστική περιοχή στην οποία «φυτρώνει».
Απόδειξη ότι βαδίζουμε ολοταχώς στη μουσική παραγωγή του απόλυτου θεάματος, όπως κάποιος πηγαίνει στην εκκλησία, στο σινεμά, στο θέατρο. Να παρακολουθήσει το δρώμενο, να συμμετάσχει στη μυσταγωγία του.
Στο προαύλιο του “ναού”, υπάρχει πάντα η …γιγαντιαία αφίσα του Αργυρού. Είτε το δεις από πάνω, είτε από κάτω, ο ίδιος είναι.
ΟΙ ΑΡΑΔΕΣ εξαιρετικά αφιερωμένες στο μεθαυριανό opening. Στράτος Αντιπαριώτης και Ήβη Αδάμου στο πλευρό του.
Διαβάστε ακόμα στο tsipasblog.gr : Η ανθρώπινη εξομολόγηση του Χατζόπουλου
