Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο βρίσκεται στο Βερολίνο για να παρακολουθήσει το Final Four της Euroleague -όπου αγωνίζεται με τον Παναθηναϊκό, ο αδερφός του, Κώστας- και ρωτήθηκε μετά τον ημιτελικό με την Φενέρμπαχτσε, αν στο τέλος της καριέρας του θα έπαιζε σε Ολυμπιακό ή Παναθηναϊκό.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο απάντησε πως, όταν ήταν μικρός, δεν τον ήθελε ούτε ο Ολυμπιακός, ούτε ο Παναθηναϊκός και πως θα πήγαινε στον Φιλαθλητικό, εκεί που ξεκίνησε, ενώ στη συνέχεια -εμφανώς αστειευόμενος- είπε πως θα αγόραζε τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό, αν ήταν προς πώληση.
Οι δηλώσεις του Γιάννη Αντετοκούνμπο -αφού παραποιήθηκαν από κάποιους ΑΡΔ- σχολιάστηκαν αρνητικά και με λύσσα από πολλούς, αλλά τις θεωρώ απόλυτα λογικές.
Στη ζωή δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάς από πού ξεκίνησες και ποιοι ήταν αυτοί που σε πίστεψαν και σου έδωσαν την ευκαιρία.
Μπορεί ο Φιλαθλητικός να αγωνίζεται στην Α2 Εθνική Κατηγορία, μπορεί να μην έχει τη δόξα του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού, αλλά, για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο -και για τον αδερφό του, Θανάση-, ο Φιλαθλητικός είναι η μεγαλύτερη ομάδα του κόσμου.
Ο Φιλαθλητικός ήταν που έδωσε στους Γιάννη και Θανάση Αντετοκούνμπο την ευκαιρία. Ο μεγαλύτερος Έλληνας μπασκετμπολίστας όλων των εποχών ξεκίνησε από τον Φιλαθλητικό. Σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, που υπάρχουν μόνο “μεγάλες” ομάδες, το βρίσκω πολύ υγιές αυτό. Από τον Φιλαθλητικό στο NBA.
Οι Έλληνες που κάνουν μεγάλη καριέρα στο εξωτερικό -στα σπορ ή στις Τέχνες- ή τα καταφέρνουν με τις δικές τους δυνάμεις, προβληματίζουν πολύ πολλούς Έλληνες. Λογικό, αφού στην Ελλάδα ο κανόνας είναι οι καριέρες να γίνονται με γνωριμίες, δημόσιες σχέσεις, κρεβάτια, αυλές κλπ.
Επίσης, είναι ο φθόνος, αυτή η κατάρα του Έλληνα. Πώς να δεχτούν κάποιοι άνθρωποι πως ο γιος Νιγηριανών μεταναστών στην Ελλάδα κατάφερε -όχι μόνο χωρίς καμιά βοήθεια από το ελληνικό κράτος, αλλά και με πολλά εμπόδια- να γίνει MVP και πρωταθλητής στο ΝΒΑ; Πώς τόλμησε;
Δεν ξέρω αν έχετε δει το “Rise”, την ταινία με την ιστορία της οικογένειας Αντετοκούνμπο αλλά, αν δεν έχετε δει την ταινία, να την δείτε οπωσδήποτε. Και αν έχετε παιδιά, να την δείτε μαζί με τα παιδιά σας. Σε μια Ελλάδα που υποστηρίζει πως η οικογένεια είναι πάνω απ’ όλα –η οικογένεια είναι πολύ όμορφο πράγμα, αρκεί να μη γίνεται συμμορία-, αυτή η ταινία -που είναι μια αληθινή ιστορία- είναι ο θρίαμβος της οικογένειας. Χωρίς αυτούς τους γονείς, χωρίς αυτόν τον πατέρα, χωρίς αυτή τη μητέρα, δεν θα υπήρχε σήμερα το μεγαλείο του Γιάννη Αντετοκούνμπο.
Η οικογένεια έσωσε τα αδέρφια Αντετοκούνμπο.
Και ο Φιλαθλητικός έγινε κι αυτός οικογένεια για τον Γιάννη και τον Θανάση. Η μόνη “έξοδος” από την οικογένεια ήταν ο Φιλαθλητικός. Οι φίλοι του ήταν στον Φιλαθλητικό.
Εκτιμώ πολύ τους ανθρώπους που δεν ξεχνάνε και δεν προδίδουν. Είμαι των απόψεων του Επίκουρου και θεωρώ τη φιλία το σημαντικότερο αγαθό, αρκεί ο φίλος να είναι φίλος και όχι μισός φίλος. Αν ο καλύτερος σου φίλος είναι ο ψυχολόγος σου -φίλος επί πληρωμή, πολύ μοντέρνα πράγματα-, δεν θέλω τέτοιους φίλους.
Στο βιβλίο “Περί Θανάτου” -με κείμενα του Τζορτζ Στάινερ-, ο Στάινερ θυμίζει την φράση του E.M. Forster, “Αν είχα να διαλέξω ανάμεσα στο να προδώσω την πατρίδα μου ή να προδώσω τον φίλο μου, ελπίζω πως θα είχα τα κότσια να προδώσω την πατρίδα μου.”
Το σίγουρο είναι πως ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν προδίδει ούτε τους φίλους του, ούτε τους γονείς του.
Γιατί το “αν θα επιστρέψω στην Ελλάδα, θα πάω στον Φιλαθλητικό”, είναι αυτό που έμαθε από τους γονείς του. Δεν ξεχνάμε αυτόν που μας πίστεψε και μας βοήθησε.
Το ότι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έχει μείνει στους Μιλγουόκι Μπακς 11 χρόνια και έχει δηλώσει πως θα φύγει μόνο αν δεν τον θέλουν, έχει να κάνει με το εκτιμά και δεν ξεχνά ότι οι άνθρωποι στην ομάδα του Μιλγουόκι πίστεψαν σε αυτόν και του έδωσαν την ευκαιρία, αλλά και αυτό το έμαθε από τους γονείς του.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο τιμάει τον πατέρα του -που δεν ζει πια- και τη μητέρα του. Στην πράξη.
Κάτι έχουμε να μάθουμε όλοι από αυτό.
(Διαβάστε το βιβλίο του Τζορτζ Στάινερ, “Περί θανάτου” – Εκδόσεις Αντίποδες, και όλα τα βιβλία του Στάινερ. Θα γίνετε καλύτεροι άνθρωποι.)
