Από πιτσιρικάς, μαθητής ακόμα στο γυμνάσιο, πήγαινα στις λέσχες. Εκεί που γινόταν η σκηνοθεσία σε έργα διαχρονικά και μεγάλα, κάποια και δραματουργά. Από αυτά που θα ζουν για πάντα στην ιστορία, σε κείμενα παντοτινής και όχι εφήμερης αξίας. Κι όχι δεν μιλάω για τα έργα του Σαίξπηρ, που παίζονταν στην αυλή της βασίλισσας Ελισάβετ Α και του βασιλιά James Α ‘πιο συχνά από ό, τι εκείνα οποιουδήποτε άλλου δραματουργού της εποχής εκείνης.
Και άκουγα πολλές ατάκες, αλλά αυτή που μου είχε μείνει ήταν : «Δεν είναι όλοι για όλα. Δεν είναι όλα για όλους. Μερικοί δεν είναι για τίποτα..». Αυτό, σήμερα επιβεβαιώνεται σε διάφορες παραλλαγές. Ιδιαίτερα κινήσεων πίσω από την κουρτίνα. Που δεν τα καταλαβαίνεις. Σε αρκετές φάσεις σε μπερδεύουν. Μη πω σου, δεν τα παίρνεις καν χαμπάρι. Η ανάγνωση του, η εξήγηση τους, γίνεται μόνο από τους πολύ καλά διαβασμένους. Από αυτούς που είναι απόφοιτοι της Ανωτέρας Ιδιωτικής Σχολής “Πίσω από τους Τοίχους”.
Τα πράγματα είναι απλά. Απλούστατα. Ο Δημήτρης Φιντιρίκος είναι μεν επιχειρηματίας, όπως και άλλοι, όμως διαφορετικός. Άλλη σκέψη. Αλλιώς βλέπει τον κόσμο. Άλλες αγωνίες υπαρξιακές έχει, σ’ άλλη εγκεφαλική συχνότητα κινείται. Μετά από σχετική έρευνα, πανεπιστημιακού τύπου, τα ευρήματα μιλάνε μόνα τους. Καταδεικνύουν αυτό ακριβώς που λέγαμε. Κάποιοι είναι για όλα, κάποιοι για τίποτα. Η προσπάθεια αποκωδικοποίησης του, μοιάζει με κάποιον ο οποίος προσπαθεί να επικοινωνήσει μ’ άλλον τηλεφωνικά, χωρίς να γνωρίζεις τον ακριβή αριθμό του. Δεν γίνεται ποτέ αυτό.
Εδώ είμαστε. Κατέβηκε στην Κύπρο, αφού έγινε η Νο1 φαντασίωση στην συναυλία του Κωνσταντίνου Αργυρού, όταν ήρθε η ώρα της αποχώρησης του, οι δικοί του, μεγάλοι και αυτοί, δείτε έργο Χολυγουντιανό που του έφταιξαν.
Επαναλαμβάνουμε: Άλλοι κουβαλάνε μηχάνημα στο μυαλό για την νύχτα μόνο. Άλλοι για την ημέρα, ενώ όμως ο Φιντιρίκος, και για τα δύο, για όλα.
